[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า “ช่วงเดือนสิงหาคม ๒๕๖๓ นี้ อาตมาป่วยหนักสองรอบ เพราะว่าบิณฑบาตแล้วเปียกฝนบ่อย ถามว่าป่วยหนักไหม..? ก็คงจะเหมือน ๆ เดิม เพียงแต่ว่าอายุมากขึ้น สภาพร่างกายทนต่อโรคน้อยลง ก็เลยเกิดอาการอย่างที่เห็น..คือหมดสภาพ

โยมอุตส่าห์ไปตุ๋นยาพระกระโดดกำแพงให้ ฉันไป ๓ รอบ หลับสบายขึ้น แต่แรงจะลุกยังไม่ค่อยมี แล้วจะไปกระโดดกำแพงได้อย่างไร..? ก็เลยนึกขำ ๆ ว่ายาพระกระโดดกำแพงนี่ต้องเป็นพระหนุ่มเณรน้อย ประเภทอายุหกสิบกว่าอย่างอาตมานี่นะหรือ..? แค่ลุกจากที่นอนยังไม่ค่อยจะไหวเลย..!

อาตมาเป็นคนไม่นอนเตียง จะนอนกับพื้นไปเลย เหตุเป็นเพราะว่าสมัยเด็ก ๆ ที่บ้านพ่อแม่มีลูกมากตั้ง ๑๓ คน ก็นอนเบียดกันบนเตียง แล้วคนที่ตกเตียงเป็นประจำคืออาตมาเอง ก็เลยเลิกนอนเตียง นอนกับพื้นมาจนเคย ดังนั้น..พระเถระบางท่านเข้าไปในห้องแล้วตกใจ “อะไร..อาจารย์ไม่มีเตียงเลยหรือ..!?” อาตมาต้องบอกว่า “เตียงนั้นมีเยอะ แต่ผมไม่ใช้ครับ..!” อาตมาเคยชินกับการนอนกับพื้น การนอนกับพื้นเวลาลุกต้องยันตัวมากกว่า เพราะว่าเอาขาห้อยลงมาข้างเตียงไม่ได้ พอถึงเวลาจะลุกขึ้น ออกแรงยันตัวขึ้นมายังยากเลย แล้วจะไปกระโดดกำแพงอย่างไร..?”