[โอรส]

ถาม : อาการตัวลอย เป็นเพียงอาการเฉย ๆ หรือว่า ..?
ตอบ : ลอยขึ้นไปจริง ๆ อาตมากล้ายืนยัน เพราะตัวเองเกือบจะโดนพัดลมฟันตายมาแล้ว ภาวนาไป ๆ รู้สึกมีอะไรวับ ๆ อยู่ข้างเอว ก็เลยลืมตาขึ้นมาดู พัดลมเพดานก้านยาวลงมาประมาณ ๒ ศอก ตัวลอยขึ้นมาพัดลมจึงหมุนวับ ๆ อยู่ข้างเอว พอลืมตาเห็นก็ตกใจ สมาธิหลุด หล่นดังพลั่ก..! ตั้งแต่นั้นมาเป็นบทเรียนว่า ถ้าภาวนานี่ต้องปิดพัดลมก่อน..อันตรายมาก

ถาม : ถ้าโดน เป็นอะไรหรือเปล่า ?
ตอบ : ถ้าหากว่าโดน กำลังฌานน่าจะคุ้มได้ แต่อย่าไปเสี่ยง กันได้ก็กันไว้ก่อน

ถาม : แต่ฟังเหมือนกับยังได้ยินเสียงภายนอก ?
ตอบ : ตัวนั้นเป็นแค่อุปจารสมาธิ เท่านั้น จะได้ยินเป็นปกติอยู่แล้ว แต่อาตมากำลังเพลินก็ไม่ได้สนใจ พอรู้สึกวับ ๆ อยู่ข้างเอวจึงลืมตาดู ...(หัวเราะ)... ลอยจริง ๆ มีหลายครั้งที่ลอยในลักษณะว่าพุ่งขึ้นไป อาตมาก็กลัว เลยไปแปะติดกับเพดานอย่างกับจิ้งจก นอนภาวนาลอยขึ้นไป แปะติดอยู่กับเพดาน คราวนี้แปะแรงไปหน่อย จมูกบี้..หายใจไม่ออก เฮ้ย..ตูจะหายใจได้ไหมนี่ ? ...(หัวเราะ)... สนุกดี บางทีก็หมุนไปรอบ ๆ ห้อง อาตมาปิดประตู ปิดหน้าต่างหมด ออกไปไหนไม่ได้ ก็หมุนเลาะข้างฝาไปเรื่อย ถ้ารู้สึกเบื่อหรือรำคาญก็จะลอยกลับที่เดิมเป๊ะเลย

ถาม : เหมือนกับเรานอนปกติ ?
ตอบ : เหมือนทุกอย่างเลย อยู่ท่าไหนก็ลงไปท่านั้น ลงที่เดิมเป๊ะไม่มีพลาดเลย อย่างกับว่าจำได้

ถาม : แต่ถ้าเกิดไม่ใช่ที่เดิมนี่แสดงว่าเรานอนดิ้นใช่ไหม ?
ตอบ : มีสิทธิ์เหมือนกัน แต่ว่าลอยไปข้างนอก ประเภทไม่ได้ปิดประตู ไม่ได้ปิดหน้าต่าง ถ้าลอยไปข้างนอกก็รักษาสมาธิให้ดี ถ้าสมาธิคลายก็จะหล่น คราวนี้ต้องเดินกลับเอง

หลวงพ่อท่านเล่าให้ฟังว่ามีพระวัดบางนมโครูปหนึ่ง ลอยไปกลางทุ่ง ๒ ก.ม. ลืมตาขึ้นมาตกใจเลยหล่นพลั่ก ต้องเดินกลับ ๒ ก.ม.กว่านี่เดินแย่เหมือนกันนะ

ถาม : ที่เล่านี่ประเภทลอยแต่กายในออกหรือเปล่า ?
ตอบ : กายในลอยออกไปอย่างเดียวก็มี พวกนั้นจะอยู่ในลักษณะมโนมยิทธิเต็มกำลัง ลักษณะนั้นถึงเวลาไปได้ไม่ไกลก็กลับ เพราะว่าไม่รู้ว่าจะไปอย่างไรต่อ บางทีก็เผลอหลุดออกไปไม่ทันได้ภาวนา ไม่ทันได้พิจารณา ออกไปมืดตื๋อเลย เปะปะ ๆ ไปพักหนึ่ง ไปไหนไม่ถูกก็กลับอีก

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนเมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๔