"วัด" ทัดฤทธิ์-ทิดรัตน์
วันแห่งคิมหันต์
ผันผ่านมาและผ่านพ้นไป
ในภูเก็ตและพังงา
แต่ฉันอยากกลับวัด
แม้จะมีผู้คนนับแสนนับล้าน
รายล้อมรอบตัวฉัน
แต่กระนั้นฉันยังรู้สึกเปลี่ยวเหงา
เพียงอยากกลับไป กลับคืนสู่วัด
คุณจะรู้บ้างไหม ว่าฉันคิดถึงคุณ
ฉันยังคงเก็บรักษาจดหมายทุกฉบับที่ร่างถึงคุณ
ด้วยเพียงประโยคสองสามบรรทัด ในแต่ละฉบับ
คนดี ฉันสบายดี แล้วตัวคุณเล่า?
ฉันควรส่งจดหมายเหล่านั้น
แต่รู้ดีว่านั่นไม่เพียงพอหรอก
ถ้อยคำของฉันอาจดูเย็นชาและทึมทื่อ
แต่ฉันรู้ว่าคุณควรค่า กว่านั้น
ก้าวสู่เครื่องบินอีกลำ
สู่แดนดินแห่งดวงตะวันสาดแสงแห่งใหม่
ฉันรู้ว่าตัวเองโชคดี
แต่ก็ปรารถนาที่จะกลับคืนสู่วัด
อยากกลับวัด...
ปล่อยฉันกลับวัด
ฉันไกลห่างจากคุณเสียเหลือเกิน
อยากกลับไปหา...
และรู้สึกราวกับว่าได้ละทิ้งชีวิตหนึ่งมา
ประดุจตัวเองก้าวออกมาภายนอก
ในเมื่อทุกอย่างก็ดูเพียบพร้อม
และฉันรู้ว่าทำไม
คุณจึงไม่อาจร่วมเดินไปกับฉัน
เนื่องด้วยว่านี่ไม่ใช่ความใฝ่ฝันของคุณ
แต่คุณก็ยังคงเชื่อมั่นในตัวฉันเสมอ
วันแห่งเหมันต์
ผันผ่านมาและผ่านพ้นไป
ในภูเก็ตและพังงา
แต่ฉันอยากกลับวัด
ปล่อยให้ฉันได้คืนสู่วัด
แม้จะมีผู้คนนับแสนล้าน
รายล้อมรอบตัว
แต่กระนั้นฉันยังรู้สึกเปลี่ยวเหงา
เพียงอยากกลับไป กลับคืนสู่วัด
คุณจะรู้บ้างไหม ว่าฉันคิดถึงคุณ
ขอฉันคืนสู่วัด
ฉันดำเนินชีวิตมาได้ไกลแล้ว
คนดี ฉันทำได้แล้ว
คงต้องกลับวัด....เสียที
ขอให้ฉันได้กลับไป
ก็คงจะดี
หากค่ำคืนนี้ที่ฉันจะได้อยู่วัด
ฉันจะกลับวัด ....
