[รุ้งทรงกลด]

ลักษณะของการพิจารณาในวิปัสสนา จนจิตดิ่งลึกลงไปเรื่อย ๆ จนเป็นฌาน

กับการที่เรานึกถึงความดีของใครสักคน ยิ่งนึกถึงความดีของเขามาก ๆ ยิ่งชอบใจ จนจิตควบแน่นเป็นสมาธิไปเอง

ลักษณะของการพิจารณาในทั้งสองอย่างนี้ เป็นแบบเดียวกันหรือไม่ครับ