[เถรี]

ถาม : หลวงพ่อคะ การเพ่งโทษคนอื่น ทำอย่างไรจึงจะหายขาดคะ ?
ตอบ : เป็นพระอนาคามีเมื่อไรก็หาย ถึงเวลานั้นตัวกู ของกูเหลือนิดเดียวแล้ว ไม่เพ่งคนอื่นแล้ว เพ่งแต่ตนเอง

ถาม : ต้องกดไว้ก่อนหรือคะ ?
ตอบ : กดไว้ก่อน ถ้าสติยังไม่สมบูรณ์ ก็เอาจนได้แหละ
กิเลสบางตัวแฝงอยู่ลึกมาก อยู่ในลักษณะว่าเป็นห่วงเป็นใยเขา ทำไมเขาทำอย่างนั้น ทำไมเขาทำอย่างนี้ แล้วทำไมเขาไม่ทำอย่างนั้น ทำไมเขาไม่ทำอย่างนี้ หวังดีเต็ม ๆ คิดว่าเมตตากรุณา แต่จริง ๆ คุณกำลังเพ่งโทษคนอื่นอยู่ โปรดระวังให้ดี กิเลสหลอกให้คิดว่าเรากำลังปฏิบัติธรรมะ หารู้ไม่ว่าเขาลากเราจนจะถึงก้นเหวอยู่แล้ว

ยกตัวอย่าง ทำไมเลี้ยงหมาอย่างนั้น ทำไมไม่เลี้ยงหมาอย่างนี้ ทำไมไม่เอาแชมพูดี ๆ มาฟอกให้ ท่าทางดูเหมือนว่าเราเมตตาหมามากเลย แต่จริง ๆ แล้ว เรากำลังเพ่งโทษว่า เจ้าของเลี้ยงหมาได้ไม่ดีเท่าเรา เห็นหน้ากิเลสไหมว่าน่าเกลียดน่าชังแค่ไหน ? มองเห็นแล้วรู้ทันนี่เซ็งในอารมณ์เลย สุดยอดจริง ๆ กลายเป็นว่าเอาความหวังดี ปรารถนาดีไปให้คนอื่นเขา จนกระทั่งอาตมาสรุปว่า หวังดีแต่ประสงค์ร้าย กว่าจะสรุปได้แต่ละข้อนี่นาน ขอยืนยันว่านาน พวกเราถือว่าโชคดีที่มีคนให้ถาม