เก็บตกบ้านเติมบุญ เดือนพฤษภาคม ๒๕๖๓
เหรียญเงินลงยาหน้ากากทองหลังยันต์ตรีนิสิงเห ฉลองอายุ ๘ รอบ หลวงปู่เล็ก วัดทำนบ ที่พระอาจารย์บรรจุไว้ในรัดประคดประจำตัว
พระอาจารย์เล่าว่า "วันจันทร์ที่ ๒๗ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๓ อาตมาค้างอยู่ที่วัดท่ามะขาม เพื่อรอปฏิบัติภารกิจของวันนี้ เวลาประมาณตีสอง หลวงปู่เล็ก จนฺทสโร (พระครูวิชาญพัฒนกิจ) เจ้าอาวาสวัดทำนบ ที่ปรึกษาเจ้าคณะอำเภอวิเศษไชยชาญ เดินเข้ามาแบบแข็งแรงมาก เอ..หลวงปู่รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลนี่หว่า ?
"อั้วขื่อเหลี่ยวอ่า"
"นั่นแน่..นึกว่าลืมภาษาจีนหมดแล้ว จะรีบไปไหนครับ ?"
"ร้อยกว่าแล้วโว้ย เอ็งยังมีหน้ามาว่าข้ารีบอีก"
"ใจคอจะไม่ทนอยู่ช่วยงานผมต่ออีกหน่อยหรือครับ ?"
"เอ็งลองมาเป็นข้าบ้างสิวะ แทบจะกระดิกกระเดี้ยไปไหนไม่ได้แบบนี้ ใครจะมีอารมณ์อยู่กัน"
"ถ้าหลวงปู่ไม่ "อู้" ก็ไม่ต้องทนอยู่จนร้อยกว่าแบบนี้หรอกครับ"
"ข้าไม่ใช่เอ็งนี่หว่า..! จะได้หน้าด้านหน้าทนอยู่กับพวกคนได้ แต่ละคนเคยสนใจที่ไหนว่าข้าเป็นอะไร จะเอาแต่เรื่องของมันเท่านั้น"
"ผมเสียดายความสามารถของหลวงปู่สิครับ หลวงปู่ปาน หลวงปู่เต่า ท่านทำงานพวกนี้จนตัวตาย หลวงปู่อุตส่าห์ฝึกหัดมาจนถึงขนาดนี้ ดันแอบ "อู้" ซะอย่างนั้น"
"ไม่ใช่วิสัยของข้าว่ะ หลวงพ่อปาน หลวงพ่อเต่า หรือเอ็ง เดินทางกว้าง เดินทางใหญ่ ของข้าไปแค่เฉพาะตัว สงเคราะห์คนรอบข้างแค่นิดหน่อยก็พอแล้ว"
"เขาเรียกว่าทำงานแค่วุฒิ ป. ๔ แต่ดันเรียนจนจบปริญญาเอก..!"
"เออน่า..ก็ข้าอยากรู้ของข้านี่หว่า รู้แล้วจะสอนใครหรือเปล่ามันเรื่องของข้าโว้ย..!"
"แล้วอย่าลืมกลับมาช่วยผมบ้างนะครับ"
"ก็ต้องดูก่อนว่าข้าจะมีอารมณ์ไหม ? สิ่งที่ข้า "ให้" เอ็งไว้ ถ้ารู้จักเอามาใช้ก็ช่วยงานเอ็งได้เหลือเฟือแล้ว"
"ถ้าอย่างนั้นผมน้อมส่งหลวงปู่แค่นี้แหละครับ ดีเหมือนกันนะครับ ดังเงียบ ๆ ตายเงียบ ๆ หาได้ยากจริง ๆ ครับ"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 28-04-2020 เมื่อ 12:41
|