"อาตมาจึงต้องนั่งอ่านหนังสือจนสี่ทุ่ม รอให้อากาศที่เย็นด้วยฝนตก เย็นให้ทั่วถึงก่อนจึงเข้านอน เพื่อลดอาการปวดแสบปวดร้อนที่เกิดขึ้น
ขณะที่ส่งใจไปกราบพระ พุทธภาษิตที่ว่า กมฺมุนา วตฺตตี โลโก โลกนี้ย่อมหมุนไปตามกรรม หรือแปลเอาใจความว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกฎของกรรม ได้ปรากฏขึ้นชัดในใจ
"ขึ้นชื่อว่าการเกิดมามีร่างกายที่เต็มไปด้วยความทุกข์เช่นนี้ เราไม่ขอมีอีกแล้ว ขึ้นชื่อว่าการเกิดมาในโลกที่เต็มไปด้วยความทุกข์ยากเร่าร้อนเช่นนี้ ไม่มีสำหรับเราอีกแล้ว ตายเมื่อไรเราขอไปที่เดียวคือพระนิพพานเท่านั้น"
กำลังใจสุดท้ายเกาะภาพสมเด็จองค์ปฐม องค์ใหญ่มหึมาสีขาวสว่างเจิดจ้า ครอบคลุมทั่วเขตวัดท่าขนุน อาทิสมานกายเป็นจุดเล็ก ๆ อยู่กึ่งกลางพระวรกายของพระองค์ท่าน
เมื่อทุกอย่างชัดเจนแจ่มใส ก็ตัดกำลังใจทิ้งร่างกาย ไปอยู่ ณ จุดหมายที่ได้ตั้งใจไว้ ถ้าไม่ลืมตาตื่นขึ้นมาทุกอย่างก็จบกันแค่นี้ คนที่รักไม่มี ของที่รักไม่มี ทรัพย์สมบัติไม่มี แม้แต่กายนี้ก็ไม่มี มีเหมือนกับไม่มี ไม่มีเหมือนกับมี มีแต่ไม่ยึดเกาะ ยึดเกาะก็รู้สึกว่าไม่มี ทุกอย่างจบสิ้นกันลงเพียงเท่านี้....สาธุ"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 25-04-2020 เมื่อ 20:38
|