พระอาจารย์พูดถึงสินค้าชุมชนคุณธรรมวัดท่าขนุนว่า “ข้าวของที่เป็นงานฝีมือของชุมชนของเราขายไม่แพง โดยเฉพาะครั้งที่บอกว่าลงไป ๑๕ นาทีแล้วหมดนั่นเสื้อทอมือ เขาขายกันตัวละ ๔๐๐-๕๐๐ บาท อาตมาเห็นก็สะดุ้ง เฮ้ย...เขาขายกัน ๒,๐๐๐-๓,๐๐๐ บาท ทำไมขายกันอยู่แค่ ๔๐๐-๕๐๐ บาท ?
เขาบอกว่าเขาได้ค่าแรงแล้ว อาตมาก็กลืนน้ำลายเอื๊อก...! เขาลืมไปว่าหลวงพ่อซื้อด้ายไปให้เขาไปตั้งหลายหมื่นบาท เขาคิดแค่ค่าแรงของเขาเท่านั้น เขาไม่มีต้นทุน เพราะด้ายเป็นของหลวงพ่อ อาตมาเองก็น้ำตาจิไหล...! ขายของเอาแค่ค่าแรงพอ ไม่ได้นึกถึงค่าด้ายที่อาตมาให้ไปเลย
พวกของชุมชนมีเสน่ห์ตรงความเป็นธรรมชาตินี่แหละ”
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 19-03-2020 เมื่อ 11:25
|