[เถรี]

ถาม : อารมณ์ไม่คลาย แล้วหลวงพ่อบอกว่าให้ไปวิ่งจนเหนื่อย แต่ก็ไม่ยอมเหนื่อย จนขาไม่ยอมวิ่งก็ยังไม่เหนื่อย..?
ตอบ : สังเกตไหมว่าหลุดไปตอนไหน ?

ถาม : สังเกตเห็นบ้างไม่เห็นบ้างค่ะ ?
ตอบ : นั่นแหละ...ให้สังเกตดูว่าหลุดไปตอนไหนแล้วระวังไว้ อย่าเปิดโอกาสให้แบบนั้นอีก ส่วนใหญ่แล้วเราเผลอไปปล่อย หลุดจากลมหายใจเมื่อไรก็หลุดเลย ที่เราวิ่งแล้วไม่เหนื่อย เพราะว่าเราไม่ทิ้งลมหายใจ ถ้าอยากเหนื่อยต้องทิ้งลมหายใจไปเลย วิ่งไปก่อนแล้วค่อยมาภาวนา นี่เราวิ่งไปภาวนาไป สมาธิทรงตัวก็ไม่เหนื่อยสักที คนอื่นจะตายกันหมด

ถาม : ทำแทนด้วยการเดินจงกรมได้ไหมคะ ?
ตอบ : ทำอะไรก็ได้ เปลี่ยนอิริยาบถ อย่าไปทำของซ้ำ ๆ ซาก ๆ แล้วขณะเดียวกันสิ่งที่เราเคยทำอยู่ พยายามฟื้นกลับมาให้เร็วที่สุด ก็คือพยายามอยู่กับลมหายใจเข้าออกให้ได้ ถ้าอยู่กับลมหายใจเข้าออกได้ รัก โลภ โกรธ หลง แทรกไม่ได้ เราก็รักษาอารมณ์ที่ดีเอาไว้ได้ เผลอหลุดไปเมื่อไร ก็โดนอีก คราวนี้กิเลสมีอำนาจมากกว่า เราก็แย่

ถาม : คนอื่นเขาดูลมแบบธรรมดาได้ แต่หนูต้องเล่นท่ายาก ?
ตอบ : ก็เล่นไป ขึ้นอยู่ที่ใครถนัด