[เถรี]

"สมัยอาตมาเด็ก ๆ มีทุเรียนเป็น ๑๐ ชนิด ปัจจุบันมีแต่หมอนทองเป็นหลัก บางคนบอกว่ามีหลงลับแล หลงลับแลก็ทุเรียนกระดุมสมัยก่อน พวกกระดุม นกหยิบก็คือหลงลับแล บอกว่ามีพวงมณี พวงมณีก็แยกสายไปจากหมอนทอง สรุปว่าอะไรขายได้ก็ทำแต่อย่างนั้น ก็เลยกลายเป็นว่าถึงแม้จะมีจำนวนมากขึ้น แต่ชนิดกลับน้อยลง

จะทำอย่างไรให้ทุกอย่างขายได้เหมือน ๆ กัน โดยเฉพาะอาหารการกิน สมัยก่อนตามหัวไร่ชายนาไปเด็ดไปเก็บเอา เข้าป่าไปพักเดียวหอบออกมาเป็นหอบ ๆ สมัยนี้เหลือผักไม่กี่อย่าง เข้าตลาดไปมีอะไร ? คะน้า ผักบุ้ง กะหล่ำปลี กะหล่ำดอก ถั่วฝักยาว เหลืออยู่ประมาณแค่นี้ ต้องการอะไรมากกว่านี้ต้องไปหาแหล่งอื่น แล้วการที่ผลิตเป็นจำนวนมาก ๆ บ้านเราก็ยังไม่มีการควบคุมเรื่องของสารพิษ พยายามจะคุมแล้วแต่เงินแข็งกว่า ก็ต้องมีการขยายระยะเวลาเพื่อรอให้เขาขายสารพิษหมดก่อน"