[เถรี]

ในเมื่อคนเรียนกันน้อยลง ท้ายสุดเราจะไม่มีนักศึกษามาเรียน แล้วสิ่งที่เราลงทุนไปจะคุ้มไหม ? ไม่ใช่ว่า ๓ ปีแรกเสียงตอบรับดีมาก เด็กไหลมาเทมา แต่พอปีที่ ๔ ปีที่ ๕ เด็กหายไปครึ่ง ๆ แล้วจะคุ้มค่ากับการที่เราลงทุนไปหลายร้อยล้านหรือระดับพันล้าน เพื่อที่จะสร้างวิทยาลัยเทคนิคไหม ?

ท่านองคมนตรีท่านบอกว่า “เชื่อผมเถอะ AI มาไม่ถึงทองผาภูมิหรอก เพราะผมยังเห็นเขาขุดหลุมด้วยไม้ไผ่ หยอดข้าวโพดด้วยมืออยู่เลย” อาตมาก็ได้แต่ เออ...ถ้าท่านคิดอย่างนี้นี่ตาย..! เพราะว่า AI ไม่ได้เข้าไปในบ้าน แต่ว่าเข้าไปในสถานที่เรียน..!

เราต้องคิดเผื่อทุกเรื่อง วิสัยทัศน์จะต้องยาวไกล ล่วงหน้าไปเลย ระยะต้นเป็นอย่างไร ? ระยะปานกลางเป็นอย่างไร ? ระยะยาวเป็นอย่างไร ? ไม่ใช่เห็นว่าตอนนี้ชาวบ้านบางที่ยังขุดหลุมด้วยไม้ไผ่ หยอดข้าวโพดด้วยมือ แล้วจะไปสรุปว่า AI มาไม่ถึง พวกนี้มาเร็วแค่ไหน ?

เราจะเห็นว่า BlackBerry โตได้ประมาณปีกว่า ๆ เอง ก็ตายสนิทไปแล้ว โดน iPhone ตีตายคาที่เลย ตอนนี้ยังมีคนรู้จัก BlackBerry อีกไหม ? แล้วระยะเวลาแค่นั้นเอง การเรียนของเรารุ่นหนึ่งก็ ๒ ปี สำหรับระดับ ปวช. ถึงเวลารุ่นที่ ๒ คุณหานักศึกษาไม่ได้ คราวนี้ก็จุกแล้วครับ อาตมาเห็นด้วยที่จะสร้าง เพราะว่าเป็นการสร้างคน สร้างงาน สร้างอะไรขึ้นมา แต่ที่เป็นห่วงก็คือสร้างแล้วจะเอาใครมาเรียน ?