[เถรี]

"อาตมาไปเดินดูของในร้าน พวกร้านที่เป็นเครื่องหยกกับวัตถุโบราณ เขาห้ามถ่ายรูป ซึ่งไม่เคยเป็นปัญหาสำหรับอาตมาเลย เดินประกบขนาดไหนก็ถ่ายได้ เพราะเราต้องการเวลาแค่วินาทีเดียว พอเดินดูจนรู้ว่าของทุกชิ้นราคาแพงขนานแท้ก็กลับไปนั่งเฝ้ากระเป๋าบ้าง ปรากฏว่าอีกพักเดียวทิดเฟิร์สวิ่งมาตาม “หลวงพ่อไปช่วยดูให้หน่อย ว่าของแท้หรือเปล่า ?” แล้วที่แน่ ๆ ขอกู้เงินหลวงพ่อด้วย..! เงินไม่พอซื้อ เขาบอกราคามา ๔,๕๙๘ หยวน ก็เลยต้องไปดูให้เขา สรุปว่าเสียเงินแล้วค่อยกลับมานั่งได้

พวกเราขึ้นเครื่องที่สนามบินเฉิงตู กลับมาถึงสนามบินสุวรรณภูมิประมาณ ๑๗.๐๐ น. ความจริงได้กำไรมา ๑ ชั่วโมง เพราะเวลาบ้านเราช้ากว่าประเทศจีน ๑ ชั่วโมง ตอนที่เรามาถึงคือ ๑๘.๐๐ น. ของประเทศจีน แต่บ้านเราเป็นเวลา ๑๗.๐๐ น. เจ้าประคุณรุนช่องเอ๋ย...รถติดอย่าบอกใคร จากสนามบินสุวรรณภูมิวิ่งมาถึงบ้านเติมบุญที่นี่ใช้เวลาเกือบ ๒ ชั่วโมง"