"พอพวกเรากินเสร็จออกมาหารถ เขาบอกให้ไปรอที่ป้ายรถเมล์ เดี๋ยวรถจะวนมารับ อาตมาก็เลยไปรอรถเมล์ในนครเฉิงตูมา ปรากฏว่ารออยู่พักหนึ่งรถเมล์จริงผ่านไปหลายคันแล้ว รถของเราก็ยังไม่มา ไกด์ของเราโทรศัพท์ถามได้ความว่าลานจอดรถเดินไปอีกบล็อกหนึ่ง ก็เลยให้พวกเราเดินต่อไป ไปถึงรถเขาออกมาพอดีก็ขึ้น ไปส่งที่สนามบินเฉิงตู
อาตมาเองปลดข้าวของทุกอย่างที่อยู่ในตัวใส่กระเป๋า ขาไปน้ำหนักกระเป๋า ๖.๕ กิโลกรัม ไป ๑๐ วันนะ ขากลับของเพิ่มขึ้น น้ำหนัก ๖.๘ กิโลกรัม ได้เพิ่มมา ๓ ขีด..! ญาติโยมก็กระดี๊กระด๊าจะขอเฉลี่ยน้ำหนัก ปรากฏว่าทุกคนที่กระเป๋าใบยักษ์ ๆ ชั่งแล้วก็อยู่ระดับ ๒๑ กิโลกรัมเศษ ๆ เขาอนุญาตให้ ๒๐ กิโลกรัม แต่ถ้าไม่เกิน ๒๓ กิโลกรัมก็อนุโลมให้ ก็เลยมีเสียงร้องเย้กันขึ้นมาเพราะว่าผ่านทุกคน"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
|