[ตัวเล็ก]

วันพฤหัสบดีที่ ๒๔ ตุลาคม ๒๕๖๒


อาหารเช้าของโรงแรมบันไดเมฆ หมูหยองเป็นของพวกเราเอง


ออกเดินทางตอนอากาศ ๑ องศาเซลเซียส


วิ่งข้ามภูเขาไปเมืองคังติ่ง หมอกลงหนักมาก


หมอกหนักเกือบมองทางไม่เห็น ถ้าประมาทก็เป็นแบบนี้แหละ


รถกระบะใจร้อน เกือบสวัสดีกับคันของเราไปแล้ว


ขนาดสายมากแล้วหมอกยังท่วมถนนอยู่เลย


ถึงแล้ว.. เมืองคังติ่ง เมืองหลวงของเสฉวนตะวันตก


หยุดพักให้เข้าส้วม แต่ส่วนมากไปสำรวจตลาดเหมือนเดิม


เนื้อจามรีสดมาก


ไปเส้นทางใหม่ อุโมงค์ยังไม่เปิดใช้อย่างเป็นทางการ


วิ่งไปหลายสิบกิโลเมตร โผล่มาเห็นฟ้าแค่นิดเดียว


แสงสีในอุโมงค์เพื่อป้องกันคนขับง่วงนอน


ข้ามสะพานแขวนเข้าเมืองเทียนฉวน


หน้าตาเหมือนสะพานโกลเดนเกตของสหรัฐอเมริกา


เห็นท้องฟ้าแค่แวบเดียวก็กลับเข้าอุโมงค์ใหม่


ฝนเริ่มกระหน่ำหนักตลอดระยะทางหลายร้อยกิโลเมตร


"ท่านสุ่ยหลง" จัดโปรแกรมได้สุดยอดมาก ไม่มีอะไรให้ดูก็ปล่อยฝนลงมา


หยุดพักกินอาหารกลางวันกันที่เมืองหย่าอัน


ตาเจ็บจากแสงสะท้อนหิมะ ต้องงัดแว่นตากันแดดขึ้นมาใส่


ทางอุโมงค์ลดเวลาไปได้ ๓ ชั่วโมงก็มาถึงเมืองเฉิงตูท่ามกลางสายฝน


เข้าพักที่โรงแรมเอ๋อเหมยเจ้าเก่า


แวะชมมุมขายใบชาและเครื่องชงชาของทางโรงแรม


มีหลากหลายรูปแบบและราคาให้เลือก


แต่ส่วนใหญ่ราคาแพงไปซะทั้งนั้น


การจราจรช่วงค่ำของเมืองเฉิงตู ถ่ายจากหน้าต่างห้องพัก