[เถรี]

จนกระทั่งนานทีเดียว ป้าหมอลัดดา จารุวัฒน์ เขาเห็นอาตมาช่วยประคองหลวงปู่บ้าง ช่วยอะไรบ้าง ทำงานคล่องตัวดีก็เลยบอกว่า
“ไอ้หนู มาช่วยงานที่นี่บ้างสิ”
“ผมมีงานอยู่นะครับป้า” ป้าก็ถามว่างานอะไร อาตมาก็อธิบายให้ฟัง
ป้าก็บอกว่า “เอ้า..เอาเฉพาะช่วงวันหยุดของเราก็ได้” ก็คือของอาตมาหยุดวันอาทิตย์วันเดียว ก็เลยตกลงมาช่วยงาน

กลายเป็นว่าถึงเวลากลางวัน อาตมาก็เข้าไปกินข้าวข้างใน แล้วก็ช่วยทำงาน พี่คนไหนเขาไม่ว่าง พอเขาขยับออก อาตมาก็ไปทำหน้าที่แทนเขา ไป ๆ มา ๆ ก็เหมือนกับมีปัญหา มีปัญหาอยู่ตรงที่ว่า ถ้าเป็นงานจำหน่ายวัตถุมงคล พอถึงเวลาพวกพี่ ๆ กลับมาเขาก็ตรวจสอบกันใหญ่เลย คือในลักษณะที่ว่าของจำหน่ายไปเท่าไร ? เป็นเงินเท่าไร ? ตรงกันไหม ? แต่อาตมาเกิดความรู้สึกไม่ดีขึ้นมาว่า เรื่องเงินนี้จะพาให้มีปัญหา ก็เลยเปลี่ยนใหม่ แทนที่จะไปทำงานตรงนั้น ก็ไปนั่งช่วยงานข้างหลวงพ่อดีกว่า

อาตมาก็ไปรับหน้าที่อยู่ข้างหลวงพ่อ มาคอยรับเครื่องสังฆทาน มาคอยรับซองปัจจัย จนกระทั่งท้ายสุดมาระยะหลัง ๆ ก็แจกวัตถุมงคลแทนท่าน ซึ่งลุงเอี๊ยงที่ทำหน้าที่รับใช้หลวงพ่ออยู่ข้าง ๆ ก็สบายใจมาก เพราะว่าคนแก่อายุ ๖๐ กว่าปีแล้ว ถึงเวลาต้องมาตรากตรำงานทั้งวันไม่ไหว กว่าจ่าประมวญ (พันจ่าอากาศเอกประมวญ ราชอินทร์) จะมาเปลี่ยนเวร ก็ต้องเป็นรอบค่ำ ตั้งแต่เช้ายันค่ำนี่ ลุงเอี๊ยงต้องยืนระยะอยู่คนเดียว พอมีอาตมาคอยเปลี่ยน ลุงเอี๊ยงก็ได้เอนหลังกับเขาบ้าง ก็เลยเปลี่ยนเวรกับลุงเอี๊ยงคนละครึ่งวัน

ทำไปเรื่อย ๆ แล้วรู้สึกเหมือนกับว่าเป็นหน้าที่ของอาตมา ในเมื่อเป็นหน้าที่ของอาตมา ถ้าหากว่าไม่อยู่ คนอื่นทำอาจจะบกพร่อง เพราะหลวงพ่อท่านละเอียดมาก ขนาดที่อาตมาพยายามที่จะดูแล้ว ก็แก้ไขไปเรื่อย ๆ ก็ยังไม่วายโดนด่าอยู่เรื่อย แต่เป็นคนแปลกที่ว่าโดนด่าแล้วไม่ถอย แทนที่จะอยู่วันอาทิตย์วันเดียว ก็กลายเป็นอยู่เสาร์-อาทิตย์ แล้วก็กลายเป็นอยู่ เสาร์-อาทิตย์-จันทร์ แล้วในที่สุดก็เต็มพิกัด วันศุกร์หลังเที่ยงก็หายออกจากบ้าน กลับมาอีกทีก็เช้าวันอังคาร จนกระทั่ง รักษาศีล ๘ แล้วก็บวช