บุคคลที่มีอุเบกขาในทานเขาได้ทำก็พอแล้ว ส่วนหลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะเอาไปทำอย่างไร เขาจะเอาไปใช้อย่างไรเราไม่เกี่ยว เพราะว่าบุญเป็นของเราไปแล้ว คราวนี้ในส่วนที่ญาติโยมทั้งหลายตั้งใจทำก็เป็นบุญ ดังที่บาลีว่า เจตนาหัง ภิกขเว ปุญญัง วทามิ พระพุทธเจ้าตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เจตนานั้นก็เป็นบุญแล้ว” ในเมื่อโยมตั้งใจจะมาทำ แต่ถ้าหากว่าไม่ได้ทำอย่างที่ตั้งใจ สมมติว่าเกิดอุบัติเหตุอันตรายตายเสียก่อน อาตมาก็ขาดทุน เพราะว่าโยมได้บุญไปแล้ว แต่ของทำบุญยังมาไม่ถึงมือของอาตมา
ขอให้เข้าใจกันตามนี้ว่า ในเรื่องของบุญ เรื่องของกุศล สำคัญที่ตั้งใจทำ ในระหว่างที่ทำเกิดความปีติ ทำแล้วเกิดความปีติ ระลึกถึงเมื่อไรเกิดความปีติ ถ้าลักษณะอย่างนี้บุญเป็นของท่านร้อยเปอร์เซ็นต์เต็ม
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 11-03-2019 เมื่อ 03:46
|