.........
ฉบับที่ - ๔๘ / ๒๒ ธ.ค. ๓๓
*** ครบรอบ ๙ ปี ในการเขียนจดหมาย ***
ฉบับที่ - ๔๙ / ๒๓ มี.ค. ๓๔
*** ก็เลยต้องคอยประคับประคอง ให้เขาเข้าใจว่า
เราเข้าข้างเขา เขาจะได้ไว้วางใจ มีอะไรก็นำมาบอก
นำมาถาม ดูเหมือนคนเจ้าเล่ห์แต่ก็จริงใจ
เป็นแนวทางในการใส่ใจลูกศิษย์และการคบหา
กับเพื่อนพ้องเสมอมา ***
________________________________
วัดท่าซุง
๒๒ ธันวาคม ๒๕๓๓
น้องหญิงจ๊ะ…
สคส.นี้เป็นภาพที่หลวงพี่ถ่ายเองจ้ะ เจ้าปลาชนิดนี้มีชื่อว่า “ปลาแรด” เป็นปลาเศรษฐกิจของชาวอุทัยธานี ราคาก.ก.ละ ๘๐-๑๒๐ บาท เหตุที่ชื่อปลาแรดเพราะบนหัวมันมีโหนกทุกตัว ดูเหมือนนอแรดจ้ะ
บางทีชาวบ้านเรียก “ปลาจาน” คือตัวละ ๑ จานพอดี แต่หลวงพี่อยากเรียกว่า “ปลาถาด” เหตุเพราะมันตัวโตขนาดเต็มถาดเลย เป็นปลาน่ารักเลี้ยงง่าย โตเร็ว ที่แพหน้าวัดมีเยอะเลยจ้ะ
ทีนี้เขาเลยสร้างอนุสาวรีย์ (ให้คำจำกัดความผิดกระมัง?) เป็นรูปปลาแรดเล่นน้ำพุ แต่ในภาพเขาไม่ได้เปิดน้ำพุจ้ะ สถานที่นี้เลยมีชื่อว่า “วงเวียนปลาแรด” อยู่กลางเมืองอุทัยฯ พอดี
มือเจ็บจ้ะ ลายมือเลยแย่มาก ๆ
จากใจจริง
พระเล็ก
..........................................................
วัดท่าซุง
๒๓ มีนาคม ๒๕๓๔
น้องหญิงจ๊ะ...
จดหมายได้รับหลายวันแล้วจ้ะ แต่ตรงกับงานประจำปีที่วัดเลยตอบช้าหน่อย คงจะไม่ว่านะจ๊ะ..
หลวงพี่เพิ่งหายป่วยไม่นาน เหตุเพราะเข้าป่าไปเจอภูเขาที่มีแร่ยูเรเนียม โดนกัมมันตภาพรังสีมากไป พอกลับวัดก็หงิกเลย...
แต่ยังไม่เข็ดหรอกจ้ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปอีกแล้ว คราวนี้จะไปถ้ำเหล็กไหล บึงลับแล ฯลฯ กลับมาคงมีเรื่องสนุกมาเล่าให้ใคร ๆ ฟังอีกตามเคย
คุณแม่หายดีแล้วแต่กระดูกไม่เข้าที่ ทำให้เดินไม่ค่อยถนัด วันงานประจำปียังอุตส่าห์ไปวัดเลยจ้ะ
ที่ปัญหามากก็คือลูกสาวทั้งหมดนั่นแหละ เจ้าคนเล็กสามคนกำลังหัดมีความรัก พาหนุ่ม ๆ มาให้ดูด้วย น่าหวดสักป้าบ !
ความจริงก็น่าชมพวกเขา ว่าไม่เสียทีที่อบรมมา มีอะไรไม่เคยปิดบังพ่อเลย แม้แต่เรื่องความรักของหนุ่มสาว ที่คนส่วนใหญ่ถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัว และก็ต้องชมหนุ่ม ๆ เหล่านั้น พ่อเจ้าประคุณตื๊อสะบั้นเลย ไม่ว่าจะให้กลั่นแกล้งแบบไหนเขาก็ยอมทน จะครองโลกด้วยความตื๊อจริง ๆ …
มันเป็นเรื่องธรรมดาของเขา หลวงพี่ก็เคยเป็นแบบเขา จึงรู้ดีว่ามันเป็นอย่างไร จึงต้องเป็นกำแพงให้เขาพึ่งพิงยามซวนเซ...
ห้ามพวกเขาในเรื่องแบบนี้ไม่สำเร็จแน่.. “ความรักเหมือนโคถึก มันยิ่งคึกผิว์หากขัง ย่อมแหกด้วยกำลัง บ่กลัวเจ็บแลกลัวตาย…”
ก็เลยต้องคอยประคับประคองให้เขาเข้าใจว่าเราเข้าข้างเขา เขาจะได้ไว้วางใจ มีอะไรก็นำมาบอกนำมาถาม ดูเหมือนคนเจ้าเล่ห์แต่ก็จริงใจ...
บ่นเรื่องลูกมาเสียยาวเลย ระยะหลังหลวงพี่เข้าป่าเรื่อย หนังสือหนังหาไม่ค่อยได้อ่าน พวกลูก ๆ เขาขนไปเกือบหมด...
ตอนนี้มี “สาวสองพันปี” กับ “คืนสู่พงไพรและสายน้ำ” ๒ เล่ม กับกำลังภายใน ๓-๔ ชุด หญิงอ่านกำลังภายในหรือเปล่าจ๊ะ...?
ขอให้แม่ค้าขายปลาและทุกคนมีความสุขมาก ๆ จ้ะ
จากใจจริง
พระเล็ก