[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “พวกเราเองเข้าใจคำว่า เพล แต่ที่มาที่ไปไม่ค่อยจะรู้

สมัยก่อนเขาจะมีการแบ่งเวลาเป็นช่วง ๆ เช้า สาย เพล เที่ยง บ่าย เย็น ค่ำ คราวนี้พวกเราส่วนใหญ่แล้วพอนาน ๆ ไปลืมว่าเขาแบ่งกันอย่างไร ช่วงเช้าถ้าภาษาเก่าเขาเรียก งาย ช่วงเย็นเขาเรียก แลง ปัจจุบันนี้อีสานยังใช้คำว่ากินข้าวงาย กินข้าวแลง กันอยู่ ส่วนภาคกลางลืมกันหมดแล้ว

ถึงเวลาพระตีกลอง เพื่อที่จะประกาศบอกชาวบ้านว่าได้เวลากินมื้อสุดท้ายของวันแล้ว เวลาช่วงนั้นจึงเรียกว่าพระตีกลองเพล ก็เลยกลายมาเป็นพระฉันเพล ถ้ามื้อเช้าเขาเรียกว่าฉันจังหัน จังหันที่ภาคอีสานก็ยังใช้อยู่ ส่วนภาคกลางไม่ได้ใช้แล้ว เรียกฉันเช้าฉันเพลกันหมด

บางทีก็ถามพ่อออกแม่ออกว่า 'ไปไสล่ะ ?' 'ไปจังหัน' ก็คือเอาอาหารเช้าไปส่งพระ ทางอีสานส่วนใหญ่ตอนบิณฑบาตเขาจะใส่แต่ข้าว ส่วนกับข้าวที่เรียกว่าจังหันจะใส่ปิ่นโตไปถวายต่างหาก”