[เถรี]

"สมัยอาตมาเรียนมัธยมมี “คุณแม่ประจำห้อง” ชื่อแม่อรุณี แกเจ้ากี้เจ้าการเรื่องของเพื่อนทั้งห้องเลย แต่ว่าเป็นคนทำงานดีแล้วก็เรียบร้อย ถึงเวลาก็ “นายเล็ก การบ้านอยู่ไหน ?” “ยังทำไม่เสร็จ” “ทำเดี๋ยวนี้ ชั่วโมงต่อไปต้องส่งแล้ว” คอตกเลย ดุกว่าครูอีก...! แต่แกคุมเพื่อนทั้งห้องเลย เหมือนอย่างกับว่ามีบุคลิกผู้นำมาตั้งแต่เกิด ในเมื่อมีคุณแม่คอยจัดการ ชีวิตก็ง่ายขึ้น

เด็ก ๆ ที่เรียนหนังสืออย่างหนึ่ง เด็กที่เล่นกีฬาอย่างหนึ่ง จะโตช้ามาก เด็กที่เล่นกีฬาเหมือนกับว่าโตแต่ตัว ความรู้สึกไม่โตตามไปด้วย ส่วนเด็กที่เรียนหนังสือ โตแต่สมอง ตัวไม่โต

อาตมาจบ ป.๔ เพื่อนหลายคนก็ไม่ได้เรียนต่อ พอเรียนถึง ป.๖ กลับไปเจอ เพื่อนเป็นหนุ่มเป็นสาวไปหมดแล้ว ขณะที่อาตมาก็ผอมเหี่ยวอยู่เท่าเดิม แสดงว่าการใช้หัวสมองสูญเสียพลังงานเยอะมาก เขาเองไม่ต้องคิด โตพรวด ๆ เป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมดเลย แล้วเท่าที่สังเกตดูทุกคนก็เป็นอย่างนั้น ก็คือถ้าไม่เรียน พักเดียวเท่านั้นก็โตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้ว

อาตมานี่คนเขากลัวว่าจะเป็นตานขโมย ผอมนิดเดียว ที่บ้านให้กินจิ้งจกปิ้งแก้ตานขโมย เป็นความซวยของจิ้งจกที่คนเขารู้ว่ารักษาโรคนี้ได้"