เรื่องทางพ้นทุกข์ ๑
เรื่องนี้ น้องเขาส่งมาเมื่อ ๓๐ กรกฎาคม ปีที่แล้ว
หมายเหตุ : ทีแรกว่าจะนำไปเพิ่มเติมที่กระทู้ ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น แต่เห็นว่าไม่ได้มีอ้างอิงเป็นหนังสือที่ป้านุชนำมาลงไว้ จึงแยกมาไว้ในเรื่องนี้ตามปกติ
เรื่องนี้ส่งเป็นแฟ้มแนบมาพร้อมพระรูปงามยิ่งของสมเด็จองค์ปฐมที่วัดท่าซุง
(เนื้อหาแบ่งเป็น ๙ ข้อ)
ขึ้นต้นว่า :
วันจันทร์ที่ ๒๓ สิงหาคม ๒๕๓๖ สมเด็จองค์ปฐมทรงเมตตาสอนไว้ มีความสำคัญดังนี้
และลงท้ายว่า :
พล.ต.ท. นพ. สมศักดิ์ สืบสงวน ผู้รวบรวม
เนื้อความว่า :
๑. "กาลเวลาที่ล่วงไป อย่าลืม ความตายยิ่งใกล้เข้ามา
เวลานี้พวกเจ้าโจทย์จิตเรื่องอารมณ์เข้าไว้ให้เต็มที่
กำหนดรู้สภาวะธรรมที่มากระทบจิตให้ชัดเจนแจ่มใส จักได้ไม่หลงใหลไปในสภาวะของธรรมนั้น ๆ
หาความจริงของต้นเหตุแห่งทุกข์ในธรรมนั้น ๆ ให้พบ
แล้วพิจารณาละสังโยชน์อันเป็นต้นเหตุแห่งทุกข์ในธรรมนั้น ๆ"
(ในขณะนั้นเกิดปวดท้องขึ้นมา พระองค์จึงทรงตรัสว่า)
๒. "เจ้าจักเห็นได้ว่า
ทุกข์อันเกิดจากโรคของร่างกายที่เข้ามาเบียดเบียนอารมณ์จิตนี้นั้นมีอยู่
ตราบใดที่ยังมีร่างกายอันเต็มไปด้วยรังของโรคนี้
เวทนาอันเกิดจากการเบียดเบียนก็ไม่เที่ยง บัดเดี๋ยวเกิด บัดเดี๋ยวดับ
ร่างกายนี้ไม่ได้สร้างความสุขที่แท้จริงให้กับจิตเลย"
__________________
การรักษากำลังใจสำคัญที่สุด...ได้ดีอย่าฟู แล้วขณะเดียวกันว่า ถ้าได้ร้ายก็อย่าฟุบ ให้เห็นว่ามันเป็นปกติของมัน เรื่องของมัน
ถ้ามันดีมาพออาศัยได้ก็ดีกับมันไป ถ้าหากว่ามันไม่ดีมา เราอยู่กับมันก็ให้รู้อยู่มีสติอยู่ ถึงเวลาก็ต่างคนต่างไปอยู่แล้ว...
กำลังใจของเราพลาดแม้แค่วินาทีเดียวนี่ อาจจะหมายถึงแพ้ทั้งกระดาน
อะไรมันก็ไม่เจ็บปวดเท่ากับต้องเกิดใหม่ มันเป็นทุกข์ เป็นโทษสุด ๆ จริง ๆ
กระโถนข้างธรรมาสน์ ฉบับที่ ๕๑
|