[เถรี]

"การลงทุนของคนจีนสมัยก่อนเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด แต่ปัจจุบันเขาถือว่าเป็นการลงทุนที่ใช้ไม่ได้ การลงทุนสมัยก่อนก็คือลงทุนเท่าที่มี เขาใช้คำพูดง่าย ๆ ว่า สู้แค่หน้าตัก มีทุนอยู่เท่าไรก็ใช้แค่นั้น ต่อให้เจ๊งหมดตัวก็ไม่มีหนี้ แต่สมัยนี้เขาต้องกู้ ในเมื่อกู้มา พอเจ๊งหมดตัวยังมีหนี้ก้อนโตรออยู่

พวกเราสมัยนี้ไปเชื่อทฤษฎีเศรษฐกิจของฝรั่ง "มีหนี้มากแสดงว่าเครดิตดี" จะตายเอา ใช้หนี้ไม่ไหว เราอยู่ทางด้านเอเชีย จะใช้หลักการอะไรก็ต้องเป็นหลักการที่เหมาะสมกับคนเอเชีย โดยเฉพาะทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียงนี่ใช้ได้ทั้งโลกเลย

ค่อย ๆ เก็บหอมรอมริบ พอถึงเวลาก็เปิดกิจการเล็ก ๆ ของตัวเอง อย่างเช่น ร้านโชห่วย ร้านขายกาแฟ เป็นช่างฝีมือบ้าง พอตั้งหลักได้ มีเงินมากก็ขยายการลงทุนมากขึ้น การขยายการลงทุนที่ดีก็คือ หากิจการให้ลูกหลานทำ"