[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เรื่องของชื่อบ้านนามเมือง บางทีก็เพี้ยนไปเรื่อย ๆ ไปตามยุคตามสมัย มีการแก้ไขด้วยนะ อย่างสมัยก่อนเขาเรียก โคกอีหอม มาสมัยนี้เป็น ดอนยายหอม

คลองไอ้โส ปัจจุบันคือคลองตาโส นาน ๆ ไปไอ้โสแก่ตัวขึ้น กลายเป็นตาโสสมัยอาตมาเล็ก ๆ เขาเรียก นกอีแอ่น สมัยนี้นกอีแอ่นไม่มี มีแต่นกนางแอ่น

มีอยู่ระยะหนึ่งที่เขานิยมเรียกว่า นางเก้ง เปลี่ยนมาจากอีเก้ง ไม่รู้ว่า "อี" หยาบตรงไหน ท้ายสุดเรียกไปเรียกมา คนเรียกคงทุเรศตัวเอง ก็เลยเหลือเก้งคำเดียว

แบบเดียวกับคำว่า แรด เป็นคำหยาบมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เขาก็เลยเปลี่ยนจากแรดมาเป็นระมาดแทน เพราะฉะนั้น...พวกเราจะรู้จักตลิ่งชัน บางระมาด แต่ไม่รู้ว่าระมาดคืออะไร แสดงว่าสมัยนั้นพื้นที่แถวฝั่งธนยังมีแรดอยู่เลย เขาถึงเรียกบางระมาด

แรดมีนิสัยที่ชอบนอนเกลือกปลัก ถ้าหลังจากกินอิ่มแล้วก็จะนอนแช่ปลักกลิ้งไปกลิ้งมา เพราะแรดจะมีหนังที่พับย่น ๆ อยู่ พวกแมลงชอบเข้าไปอาศัยอยู่ พวกเห็บไปกินก็รำคาญ ก็เลยต้องไปแช่ปลักเพื่อที่จะขับไล่พวกแมลง ผู้ใหญ่เห็นพวกลูกหลานตนเองไม่ได้ทำอะไร วัน ๆ เอาแต่ประเภทนอน ก็ด่า “อีแช่แรด” เพราะฉะนั้น...คำว่าแรดเขาใช้ด่ากันมาตั้งแต่สมัยที่อาตมายังแก้ผ้าวิ่งอยู่เลย"