[เถรี]

ถาม : พระที่ท่านตัดได้ เพราะท่านพิจารณาในอริยมรรค จริง ๆ การพิจารณาไม่ได้ช่วยให้ระงับทุกขเวทนา ?
ตอบ : ไม่ได้ระงับทุกข์ แต่เห็นว่าร่างกายนี้เป็นทุกข์ เราไม่เอาอีกแล้ว

ถาม : ยิ่งพิจารณาเวทนายิ่งก็ปวดหนัก ?
ตอบ : ถูก...แปลว่าท่านต้องสั่งสมระดับของสมาธิและปัญญามาเพียงพอต่อการใช้งาน ไม่อย่างนั้นแล้วสู้เวทนาไม่ได้หรอก คราวนี้ยิ่งเห็นทุกข์หนักเท่าไร ก็ยิ่งเห็นว่าร่างกายนี้น่าเบื่อหน่าย ไม่น่าอาศัยมากขึ้นเท่านั้น เรียกว่าพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส

ถาม : ผมเคยทุกข์จนใจสั่น ?
ตอบ : ไม่ใช่ใจสั่นอย่างเดียว บางทีถ้าเจ็บมาก ๆ เราบังคับร่างกายไม่ได้ สั่นไปทั้งตัวเลย

ถาม : เราพยายามจับลมหายใจ ไม่ได้เลย ?
ตอบ : ต้องซักซ้อมให้คล่องตัวกว่านั้น ไม่อย่างนั้นถ้าเจอสภาพอย่างนั้นแล้ว ฝีมือไม่ถึงจริง ๆ ก็เจ๊งทุกราย เราต้องซ้อมจนกระทั่งคล่องในขณะที่ยังดี ๆ อยู่ แล้วไปถึงตอนนั้นนึกจะเข้าเมื่อไรก็ได้ ไม่ใช่ไปรอจนกระทั่งเจ็บปางตายแล้วค่อยไปเริ่ม ถ้าอย่างนั้นไม่ได้กินแน่นอน