[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เห็นรูปครูบาอาจารย์แล้วก็ขำ ๆ เจอกันครั้งก่อนท่าน (ท่านเจ้าคุณอนันต์) ถามว่า “เฮ้ย..เล็ก แกไม่แก่กับใครบ้างเลยหรือวะ ?” กราบเรียนท่านว่า "แก่เหมือนกันครับ แต่ช้าหน่อย"

ถ้าเราเป็นคนไม่โกรธจะแก่ช้าหน่อย ญาติโยมอาจจะเห็นว่าเวลาอยู่วัดอาตมาด่าพระด่าเณร ด่าโยมกระจายเลย แต่พอเวลาไปด่าหมาโดนเลียหน้าเลย สรุปก็คือหมารู้ว่าด่าแต่ปาก

อะไรที่ทำถ้าผิดพลาดเสียหาย ไม่ว่าจะเสียที่ตัวเขาเองหรือเสียที่ส่วนรวม ในฐานะครูบาอาจารย์เราต้องให้เขาแก้ไข แต่คราวนี้หลายคนถ้าบอกดี ๆ แล้วเขาไม่ค่อยฟัง ต้องใช้วิธีด่า ถึงเวลาก็ด่าไป คราวนี้ญาติโยมไม่รู้แต่หมารู้ ด่าโยม..ญาติโยมเปิดหนีไปหมด แต่ด่าหมาหมาเลียหัวเลย เพราะรู้ว่าด่าแต่ปาก

เรื่องของ รัก โลภ โกรธ หลง เป็นไฟที่เผาเราอยู่ตลอดเวลา ถ้าไม่สามารถที่จะลดลงได้ โดนเผาอยู่มาก ๆ ก็แก่เร็ว เพื่อนร่วมรุ่นเดียวกัน ถ้าอาตมาไปนั่งข้าง ๆ ก็กลายเป็นลูกชายคนโตของเขาไปแล้ว เพราะว่าพออายุ ๖๐ แล้ว ส่วนใหญ่อันดับแรกเลยคือหัวล้าน อันดับที่ ๒ คืออ้วน บางคนก็ทรุดโทรมหน้าเหี่ยว มีแต่ร่องรอยของความเครียดจากงาน

งานเราทำให้ทำในลักษณะที่ว่า เต็มที่แล้วได้แค่ไหนแค่นั้น อย่าไปแบกเอาไว้ พูดง่าย ๆ ว่า อะไรเร่งด่วน มาก่อนก็ทำก่อน จัดอันดับช้าเร็วก่อนหลัง จะมีงานเฉพาะหน้าอยู่ชิ้นเดียว แล้วก็ไม่ต้องเครียดมาก แต่ส่วนใหญ่แล้วพวกเรามักจะเอางานหลาย ๆ อย่างมารวมกัน แล้วก็ โอ๊ย...ไม่ไหวแล้ว จัดอันดับความเร็วช้าก่อนหลังเสียก่อนแล้วค่อยทำ

วันก่อนพระครูกิตติกาญจนธรรมหรือพระครูทักษิณ เพื่อนร่วมรุ่นพระอุปัชฌาย์ก็บ่นเจ้านายว่า "ส่งหนังสือวันนี้จะเอารายชื่อพรุ่งนี้ ใครจะทำทันวะ ?" อาตมาบอกไปว่า "ทำให้เร็วที่สุดของคุณ ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น อย่าไปบ้าจี้เล่นตามเขา ถ้าเขาเร่งมาแล้วเราเร่งตาม ถ้าตัวเราร้อนขึ้นมาก็ร้อนหมด ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งตำบลก็จะร้อนไปด้วย"