[โอรส]

ถาม : (อธิบายเส้นทาง...)
ตอบ : ดีเหมือนกันไปเจอมาเยอะแล้ว ทรัพย์แผ่นดินอะไรต่าง ๆ เยอะต่อเยอะด้วยกัน แต่มันอัศจรรย์ว่า ถ้าไม่มีอะไรเนื่องกันมาเขาไม่เอาจริง ๆ แล้วอีกรายหนึ่งหมอนพพร จะเอาแต่ว่าไม่ได้ อันนั้นเป็นทองญี่ปุ่นที่เมืองกาญจน์ ที่คุณเชาวรินทร์ พยายามไปเอา นั่นไปถูกที่นะแต่มันผิดทิศ อยู่บริเวณนั้นแหละ แต่เขาไปเลี้ยวขวาขึ้นเขา ความจริงมันต้องไปเลี้ยวซ้ายลงน้ำ เขาได้ยินว่าของอยู่ในถ้ำเลยขึ้นเขา ไม่รู้หรอกว่าก่อนหน้าที่จะเป็นพื้นน้ำ พวกเนินเล็ก ๆ มันมีถ้ำใหญ่อยู่ พอกักน้ำที่เขื่อนเขาแหลมแล้วน้ำมันท่วมถ้ำไป มันอยู่ตรงทางด้านน้ำแทน

เขาลืมนึกไปว่า ญี่ปุ่นขนทองไปด้วยรถไฟ รถไฟที่ไหนมันจะขึ้นเขาล่ะ ต้องหาที่ ๆ มันพอไปได้ ใช่ไหม? นั่นแหละ เขาต่อรางแยกออกจากทางเก่าที่แยกไปพม่านั่นแหละ พอเข้าไปถึงถ้ำก็เอาทองไปเก็บเสร็จ ระเบิดปิดถ้ำ แล้วถอดรางเก็บกลับไม่ได้เหลือไว้

ถาม : แล้วทองนั่นเป็นของญี่ปุ่นหรือของไทยคะ
ตอบ : ไม่แน่ใจว่าเป็นของประเทศไหน ? เพราะเขาตีได้หลายประเทศตอนช่วงนั้น แต่ขนมาคล้าย ๆ กับว่าจะเอามาเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในระหว่างทำสงคราม เยอะมากนะ ๒-๓ ตู้รถไฟ

ปีนั้น น้ำแห้งมากเลย ปี ๓๗ ต้นปี น้ำแห้งมากเลย เหลือสูงจากปากถ้ำ ๒ เมตรกว่า ๆ เท่านั้น คือ ถ้ำนี่ยังจมอยู่ใต้น้ำ ๒ เมตรกว่า บอกหมอนพพรว่าเอาซิหมอ พาทหารลูกน้องที่จบพวก
recon คือ คล้าย ๆ กับว่าฝึกภาคทะเลมา ให้เขาลงไปขนเอา

หมอก็บอกว่า ปากถ้ำมันไม่ได้ปิดโดยธรรมชาติ แต่มันปิดเพราะว่าเขาระเบิดมันลงมา เพราะฉะนั้นถ้าเข้า ๆ ออก ๆ หลายครั้งเพื่อขน ไม่แน่ใจว่าจะทรุดหรือเปล่า อย่างไรให้โผล่พ้นพื้นก่อน โผล่พ้นน้ำก่อนดีกว่า ปรากฏอาทิตย์ต่อมาฝนตกทั้งอาทิตย์เลย น้ำขึ้นมา ๑๗ เมตร มันเหมือนยังกับว่าถ้าไม่ถึงวาระ มันยังไม่ได้อย่างนั้นน่ะ

ถาม : แล้วอย่างนั้นใครเฝ้าล่ะ ผีหรือ ?
ตอบ : มีอยู่ ที่เขาฮาราคีรีตัวเองตายที่นั่น ๖-๗ ศพ ฆ่าตัวเองตายอยู่นั่นเพื่อเฝ้าเลย

ถาม : แล้วอย่างนี้...เป็นผีประเภทไหนล่ะ ?
ตอบ : มันจะเป็นพวก กาลกัญจิกอสุรกาย หรือไม่ก็ มหิทธิกาเปรต พวกนี้จิตใจจะยึดเกาะอยู่กับงานเดิมเขามาก เราอธิบายอย่างไรว่าญี่ปุ่นแพ้สงครามแล้ว มันไม่ฟังหรอก เพราะเวลาของเขาแค่วันกว่า ๆ เป็นไปได้อย่างไรตีไปตั้งครึ่งโลก วันกว่า ๆ แพ้สงครามแล้ว วันหนึ่งเขามันเท่ากับ ๕๐ ปีมนุษย์ วันกว่า ๆ แค่นั้นเองแพ้ได้อย่างไร !