[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "พออาตมาอายุเหยียบ ๖๐ ปีก็ชำรุดหมดทั้งตัวเลย โดยเฉพาะฟัน ยังดีที่ท่านอาจารย์บ๊ะแนะนำยาสีฟันโบราณชื่อสีทนต์ สมัยก่อนมียาสีฟันวิเศษนิยมของคุณโยมแม่ผิน แจ่มวิชาสอน พวกเราเกิดไม่ทัน อาตมาเกิดทัน เขาผลิตยาสีฟันขายจนกระทั่งสร้างโรงเรียนคืนกำไรให้สังคม มารุ่นหลัง ๆ ก็มีคนทำกันต่อ ๆ มา

ทางด้านพระสายวัดป่าก็ทำยาสีฟันตามตำรับหลวงปู่ฝั้น อาจาโร วัดถ้ำขาม ยาสีฟันของท่านจะมีส่วนผสมของสารส้ม ซึ่งสารส้มจะทำให้เนื้อรัดตัว ทำให้เหงือกแน่น ตอนนี้อาตมาต้องใช้อยู่ ไม่อย่างนั้นกลัวเขี้ยวแก้วจะหลุด

มีบุคคลบางประเภทที่จะมีเขี้ยวขึ้นที่เพดานปาก โบราณเรียกว่าเขี้ยวแก้ว ถือว่าเป็นของเฉพาะตัว อาตมาเองก็ไม่รู้หรอก ตอนเด็ก ๆ ตกใจว่าทำไมฟันขึ้นที่เพดานปาก ไม่เหมือนชาวบ้านเขา พอฟันน้ำนมตรงเขี้ยวหลุด ซี่นี้ค่อย ๆ เลื่อนมาแทนเขี้ยวที่หลุดไป เออ...เขาก็หาที่ลงของเขาได้เหมือนกัน

พอวัยรุ่นซ้อมมวยกับพระครูแสง ตอนนั้นก็ยังวัยรุ่น ศึกษาวิชาการสารพัด ศึกษามวยไทยหมัดเท้าเข่าศอกแถมศีรษะด้วย ออกอาวุธกันอุตลุด พระครูแสงเป็นคนชอบประยุกต์ ที่เขาศอกกลับลักษณะปลาดุกยักเงี่ยง แกไม่ทำหรอก แกหมุนตัวตีจากล่างขึ้นบนลักษณะที่เขาเรียกศอกสอยมะม่วง

อาตมาเองเห็นเข้าแต่กันไม่ทันแล้ว ไขว้มือกันไม่ทัน เพราะถ้าไม่ได้รับตั้งแต่ต้น น้ำหนักมือไม่พอที่จะกดศอกเขาอยู่ เขาก็ตีผ่าเข้าปลายคางพอดี ด้วยความที่รับไม่ทัน ฟันล่างกระทบฟันบน เขี้ยวบิ่นไปหน่อย เลยเหลือเขี้ยวแก้วบิ่น ๆ อยู่ระยะหนึ่ง จนกระทั่งไปหาหมอฟันให้เขากรอให้"