[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เมื่อวันพุธอาตมาขึ้นไปตรวจงานสร้างบันไดขึ้นรอยพระพุทธบาทวัดท่าขนุน พอดีบรรดามหาเปรียญเขากลับไปเยี่ยมวัด ก็เลยพาเดินขึ้นไป ขาลงฝนกระหน่ำ เดินข้ามถนนนี่ลมแรงจนเกือบจะเซ ก็ว่าเออ...นี่ก็เข้าเค้าพายุฤดูร้อน ปรากฏว่ารุ่งเช้าไปบิณฑบาตในตลาด หลังคาเปิงไปตั้งหลายบ้าน แสดงว่าแนวที่แรงที่สุดก็คือแนวในตลาด เพราะว่าร่องลมมากับแม่น้ำ ส่วนทางด้านหน้าวัดของเรามีร่องลมเฉพาะตรงถนน ก็เลยแรงเฉพาะตอนที่เราข้ามถนน แล้วช่วงนั้นไม่มีบ้านคน บ้านคนส่วนใหญ่ไปเลาะอยู่ริมแม่น้ำ พอลมแม่น้ำมาก็เรียบร้อยเลย หลังคาเปิดเปิงไปหลายบ้าน

ปีก่อนโน้นพายุแรงมาก อาตมาตั้งใจอาราธนาธงพิชัยสงคราม ซึ่งไปอยู่ที่ไหนก็จะเอาไปติดด้วย ขอให้ลมขึ้นสูงไป จะได้ไม่ทำอันตรายกับพื้นที่ ปรากฏว่าโยมในตลาดโทรมาบอกว่า “หลวงพ่อ...ศาลพระภูมิปลิวไปทั้งหลังเลย” โอ้โฮ...แรงขนาดนั้นเลยหรือ ? บอกไปว่า "ขออภัย...อาตมาเองก็ป้องกันแต่วัด ลืมโยมไปเลย" บ้านโยมศาลพระภูมิปลิวไปทั้งหลังเลย

ปีที่แล้วพายุฤดูร้อนที่บ้านเติมบุญนี่ พอเห็นลมแรงอาตมาก็อธิษฐานขอธงมหาพิชัยสงครามเหมือนเดิม ก็คือให้พายุพัดขึ้นสูงไป เรื่องของธรรมชาติอย่าไปห้าม เพราะว่าธรรมชาติอย่างไรก็ต้องเจอ มีทางเดียวก็คือให้ไปซ้ายไปขวา ไปบนไปล่างได้ ปรากฏว่าบ้านเติมบุญไม่เป็นอะไร แต่สถานีรถไฟฟ้าฝ้าเพดานบินไปหลายแผ่น"