[เถรี]

ถาม : เขาไม่กินแย้หรือคะ ?
ตอบ : เขาพยายามอนุรักษ์ไว้ แล้วทุกคนมีความเห็นร่วมกันว่าควรจะรักษาไว้ ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นแหล่งเที่ยว พอนักท่องเที่ยวเข้าไป อะไรก็ขายได้หมด กลายเป็นรายได้ดีกว่าไปขายแย้กินอีก ถ้าเอาแย้ไปขายได้ไม่กี่สตางค์เดี๋ยวก็หมดแล้ว

ที่ขอนแก่นก็มีหมู่บ้านงูจงอาง จะลูกเล็กเด็กแดงโตมากับงู ไม่มีใครกลัว ต้องบอกว่าถ้าเราไม่กลัวเขา เขาไม่กลัวเราก็อยู่ได้ นี่ก็ต่างคนต่างอยู่ ถ้าเราไม่กลัวเขาไม่คิดร้าย เขาก็ทำอะไรไม่ถูก

อาตมาก็จับงูให้ดูไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว ท่านอาจารย์สมพงษ์ยังทำใจไม่ได้ โน่น...ยืนอยู่ประมาณมุมห้องโน่น พร้อมกับไม้ยาว ๒ วาคอยเอาใจช่วย ถึงเวลาอาตมายกงูจงอางขึ้นมาให้ดูก็วิ่งหนีกัน พวกเอ็งทำอย่างนี้ข้าจะตาย เพราะว่าถ้างูตกใจจะกัดใคร ? ก็กัดคนจับก่อน