[สุธรรม]

ส้วมสาธารณะแบบหยอดเหรียญ

นายสันโดษไม่อยู่ ไม่รู้ว่าไปกินอาหารกลางวันอยู่ที่ไหน พวกเราจึงต้องยืนรอกันอยู่ที่ข้างรถ อาตมาเห็นห้องส้วมสาธารณะหยอดเหรียญ จึงเดินไปดูด้วยความสนใจ แต่พระครูชินฯ ที่ตามมาไม่ได้สนใจเฉย ๆ หากแต่ควักเหรียญลองหยอดดูด้วย แต่เครื่องคืนเหรียญกลับมาให้ กำลังสงสัยอยู่ประตูส้วมก็เปิดออก มีฝรั่งตัวเบ้อเริ่มเดินออกมา..! ที่แท้ก็มีคนอยู่นี่เอง ระบบจึงปฏิเสธคนใหม่ อาตมาแยกตัวไปจะถ่ายรูปรถรางไฟฟ้า ที่ยาวถึง ๔ ช่วงรถเมล์ทั่วไป ซ้ำยังเป็นสีม่วงชมพูสดใส กำลังยืนรอรถรางคันต่อไปอยู่ก็มีชายคนหนึ่งถือกิ่งไม้ที่มีใบสดติดอยู่ทั้งกิ่ง พาเด็กชายอายุไม่เกินสิบขวบตรงเข้ามาหา...

ด้วยความที่สมัยวัยรุ่นคลุกคลีกับเพื่อนอิสลามมามาก พอเห็นคนถือกิ่งไม้มาในลักษณะนี้ ก็รู้ทันทีว่าเป็นเพื่อนชาวอิสลามที่กำลังมาขอความช่วยเหลือ อาตมาจึงรีบทักทายก่อนว่า "อัสสะลาม มุลัยอากุม" ชายคนนั้นทรุดตัวลงแปะติดพื้น ร้องไห้ออกมาแบบไม่อายใคร พลางตอบว่า "มุลัยอากุม อัสสะลาม" อาตมาถามเขาว่า พระอัลเลาะห์ผู้ยิ่งใหญ่มีพระประสงค์สิ่งใดจึงส่งเขามา เขาบอกเป็นภาษาอังกฤษปนเซิร์บพอเดาได้ว่ากำลังอดอาหาร ตัวเขาพอจะทนได้ แต่สงสารลูกชายที่ยังเล็กอยู่ จึงต้องบากหน้ามาขอความช่วยเหลือ ไม่นึกว่าจะพบกับผู้ศรัทธาในพระอัลเลาะห์ด้วยกัน อาตมาจึงควักธนบัตรใบละ ๑๐ ยูโรส่งให้ลูกชายเขา ๑ ใบ...

เขาดึงลูกชายเข้ามาใกล้ ทั้งสองคนกอดอาตมาไว้ ร้องสรรเสริญคุณพระอัลเลาะห์พลางร้องไห้พลาง อาตมาบอกซ้ำไปว่า "อัลร็อซซาก" แต่มือขวากดกระเป๋าจิงโจ้เอาไว้ "จิตใจทำร้ายคนไม่ควรมี แต่จิตใจระวังคนไม่อาจจะละเลย" ถึงอย่างไรก็ต้องระมัดระวังเอาไว้ก่อน อีกฝ่ายทาบมือไว้กับอก น้อมตัวรับคำที่ว่า “พระผู้ทรงประทานปัจจัยยังชีพ” ของอาตมา เขาบอกปนสะอื้นว่า ตนหนีมาจากสงครามที่โคโซโว เขาทำท่ายิงปืนประกอบ การฆ่ากันไม่ใช่คำสอนของพระอัลเลาะห์ ตนจึงต้องหนีมาตายดาบหน้า ร่อนเร่มาหางานทำที่นี่ เพื่อนมุสลิมช่วยหางานให้ แต่รัฐบาลฝรั่งเศสปฏิบัติต่อพวกเขาไม่ดี กล่าวหาว่าพวกเขาเป็นตัวปัญหา นายจ้างก็ให้ตนออกจากงาน รบกวนเพื่อนมุสลิมจนเกรงใจเขามาก เพราะทุกคนก็ลำบากเหมือนกัน...