[สุธรรม]

เอาของที่ทำไว้จนเย็นหมดแล้วไปก่อน

กลับมาที่โต๊ะอาหาร นั่งลงข้างพระครูปรีชา บนโต๊ะมีอาหารเย็น ๆ วางอยู่สามจาน มีหมูสามชั้นผัดเห็ดหูหนูน้ำแดง ไก่ผัดหน่อไม้เห็ดหูหนู และถั่วหน้าตาเหมือนกับถั่วฝักยาว แต่ฝักสั้น ๆ ผัดน้ำมัน หลวงพ่อเจ้าคุณสมุทรฯ งัดเอาข้าวไข่ดาวของเมื่อเช้านี้ขึ้นมาวางเพิ่มไปด้วย มัคคุเทศก์รูปหล่อยกเอาซีอิ๊วพริกขี้หนูกับน้ำพริกตาแดงมาให้ ขณะที่อาหมวยคนหนึ่งยกปลาหิมะนึ่งบ๊วยมาอีกจาน พวกเราจึงแบ่งข้าวจากกล่องของหลวงพ่อเจ้าคุณฯ กันคนละนิดหน่อย แล้วโซ้ยกันชนิดที่ไม่ต้องฟังเสียงใคร เพราะว่าหิวจนตาลายแล้ว ผัดเนื้อไก่น้ำขลุกขลิกตามมาด้วยเต้าหู้ผัดหอมหัวใหญ่ จากนั้นข้าวสวยจึงมาถึง...

ท่านไพฑูรย์ตักข้าวแจกรอบวง อาเจ๊ยกเอาแกงจืดมาชามใหญ่ เป็นแกงจืดที่จืดจริง ๆ เพราะว่านอกจากผักปวยเล้งแล้ว พระครูกล้าควานจนถึงก้นชามก็ไม่เจออะไรเลย..! จึงตักส่งให้ชามที่ยื่นมา รอบด้าน อาตมากวาดข้าวคำสุดท้ายเข้าปาก แล้วคว้าขวดเปล่าเข้าห้องน้ำ หวังจะกรอกน้ำใส่ขวด แต่ก๊อกน้ำที่นี่เตี้ยมาก ทำให้กรอกไม่ได้ ต้องออกมาด้วยความผิดหวัง พอดีเห็น "ปิงสุ่ย" ที่มัคคุเทศก์รูปหล่อสั่งมาให้ขนาดขวดละลิตรครึ่ง ขวดที่โต๊ะของอาตมาเปิดแล้ว แต่มีคนเทไปนิดเดียว ส่วนใหญ่หันไปซดน้ำชากันมากกว่า อาตมาจึงคว้าน้ำแช่เย็นมากรอกใส่ขวดจนเต็ม พลางบอกกับท่านอื่น ๆ ว่าใครมีขวดให้กรอกที่เหลือไปด้วย...

หลวงพ่อเจ้าคุณสมุทรฯ ชวนพระครูด็อกเตอร์เดินกลับไปที่รถกันก่อน อาตมาซึ่งเดินตามไปเป็นเพื่อนทั้งคนแก่ทั้งคนพิการ จึงได้ฟังวีรกรรมที่พระครูด็อกเตอร์เสียขา เพราะว่าไปเจอคนบ้าสถาบันเอาปืนจ่อหัว ท่านปัดทิ้งจึงลั่นไปโดนขา ตามมาด้วยการปัดครั้งที่สองโดนไปที่กลางหลังอีกนัด นัดนี้แหละที่ไปตัดเส้นประสาททำให้เสียขามาจนทุกวันนี้ แต่ยังโชคดีที่ท่านคว้าขวดโซดาฟาดหัวนักเรียนนักเลงสลบเหมือดไปก่อน ไม่เช่นนั้นก็อาจจะถึงตาย..!