11-06-2017, 15:33
|
|
ผู้ตรวจการณ์เว็บวัดท่าขนุน - ยืนยันตัวตนแล้ว
|
|
วันที่สมัคร: Jun 2009
ข้อความ: 4,805
ได้ให้อนุโมทนา: 270,357
ได้รับอนุโมทนา 840,847 ครั้ง ใน 12,834 โพสต์
|
|
บ้านตระกูลเฉิน...ไม่ทราบว่า "แจ๊กกี้" อยู่ไหมครับ ?
บ้านเมืองเขาดูสงบน่าอยู่มาก ตามตึกต่าง ๆ มีป้ายเล็ก ๆ ซึ่งถ้าไม่สังเกตก็มองไม่เห็น บอกว่าเป็นร้านหมอบ้าง ระวังเด็กข้ามถนนบ้าง ป้ายหนึ่งเป็นดิจิตอลบอกว่าอากาศขณะนี้อยู่ที่ ๓๑ องศาเซลเซียส นายสันโดษนำรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถหน้าป้าย Office de Tourisme พวกเรากรูกันลงจากรถด้วยความกระฉับกระเฉง แสดงว่าความหิวช่วยให้ตื่นตัวกันมาก บรรดานักปฏิบัติธรรมถึงได้ปล่อยให้ตนเองอยู่ในสภาพ “กึ่งหิว” อยู่เสมอ สติสมาธิจะได้จดจ่ออยู่กับเฉพาะหน้าได้ง่าย...
ลงจากรถได้คุณโอ๋ก็พาเดินตรงไปข้างหน้า มีท่านไพฑูรย์กับพระครูปรีชาตามไปติด ๆ อาตมาตามไปเป็นคนที่สาม ข้ามถนนซอยที่ฝั่งตรงข้ามเป็นสวนสาธารณะ มีดอกไม้สีขาวบานสะพรั่ง กลิ่นหอมมากเสียด้วย เลาะตามกำแพงตึกไปประมาณ ๓๐๐ เมตร ก็พาข้ามถนนอีกครั้ง คราวนี้เดินไปนิดเดียวก็เป็นร้านอาหารจีน ชื่อ Hua Xing มีหนังสือระบุไว้ด้านล่างว่า "บ้านตระกูลเฉิน" ไม่ทราบว่าเฉินหลงอยู่หรือเปล่า ?
มัคคุเทศก์รูปหล่อผลักประตูเข้าไป ส่งเสียง "หนีห่าว" นำไปก่อน อาเจ๊หน้าตาจริงจังมากในชุดดำรีบออกมาต้อนรับ บอกว่าทำอาหารไว้นานจนเย็นหมดแล้วทำไมเพิ่งจะมาถึง ? เมื่อถามว่าเป็นโต๊ะไหนบ้าง ? อาเจ๊ก็ชี้ให้ดู พระครูปรีชาไม่สนใจเรื่องอาหาร หากแต่ตรงไปหาห้องน้ำก่อน โดยมีอาตมาตามไปติด ๆ ห้องน้ำมีแค่ ๒ ห้อง เป็นชายห้องหญิงห้อง พระครูปรีชายังลังเลว่าเปิดอย่างไร อาตมาจึงเดินแซงเข้าไปก่อน แต่ดันไปเข้าห้องซ้ายซึ่งเป็นของผู้หญิง จึงโดนอาเจ๊ประท้วงจนต้องเผ่นมาเข้าห้องตรงกันข้าม ข้างในมืดตื๋อเลย แต่เรื่องแบบนี้มืดแค่ไหนก็ไม่มีปัญหา แต่จะมีปัญหากับคนอื่นหรือเปล่าก็ไม่รู้ ? ตอนออกมาจึงมองหาสวิทช์ไฟแล้วเปิดทิ้งไว้ให้เขาด้วย...
|