[โอรส]

ถาม : การที่มีอุเบกขามากไป ทำให้เป็นคนไม่ยอมคนหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : ก็ต้องดูด้วย เพราะคนที่เข้าถึงธรรมจริง ๆ ไม่ใช่เป็นคนไม่ทุกข์ไม่ร้อน แต่เขารู้ว่าอะไรที่เหมาะที่ควรกับวาระกับเวลาอย่างไร โบราณเรียกว่ากาลเทศะ เรื่องที่ดิ้นรนไปแล้วไร้ประโยชน์ เขาก็นอน จะเสียเวลาไปดิ้นทำไม ? รถชนกันตูมพังกระจาย จะเสียเวลาไปเข็นรถหรือ ? โทรเรียกประกันมาแล้วก็นอนรอเขาจัดการให้สิ

อุเบกขา เป็นอุเบกขาที่ประกอบไปด้วยปัญญา ไม่ใช่ปล่อยวางแบบลูกศิษย์หลวงพ่อชา ลูกศิษย์หลวงพ่อชา เป็นพระด้วยนะ โดนลมตีหลังคากุฏิเปิดไป หลังคามุงด้วยแฝก ท่านเองท่านก็ปล่อยไปเรื่อย ฝนจะตกแดดจะออกก็ช่าง กูจะนั่งกรรมฐานของกู หลวงพ่อชาทนไม่ได้ ไปถึงก็ "คุณ..ซ่อมหลังคาสักหน่อยสิ.." พระท่านบอกว่า "ผมปล่อยวางแล้วครับ" หลวงพ่อชาบอกว่า "ปล่อยวางแบบนี้เขาเรียกว่าปล่อยวางแบบควาย ...(หัวเราะ)... ควายตากแดดตากฝนทนกว่าคุณอีก.."

คนเรามีปัญญาก็ต้องแก้ไข แก้ไขให้สิ้นกำลังตัวเอง สิ้นกำลังปัญญา สิ้นกำลังคน สิ้นกำลังทรัพย์ ถ้าแก้ไขไม่ได้ แล้วค่อยยอมรับว่าเป็นกฎของกรรม ถ้ายังมีช่องทางให้ดิ้นรนแม้แต่นิดเดียว ก็ต้องทำไปก่อน ถ้าปล่อยวางแบบนั้นนะ..ควายอึดกว่าเราเยอะเลย

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๓