[สุธรรม]

เป็นโรงแรมสวิสที่มีทางเดินลายสก็อต ฮ่า..!

"ทำไมเขาไม่เข้าประตูนี้วะ ?" พระครูวิสุทธฯว่า พลางดึงประตูข้างออกแล้วเดินเข้าไปทันที อาตมากับพระครูญาณฯ เดินตามเข้าไปอีกคน บรรดา "แขก" พอเห็นเช่นนั้น เพิ่งรู้ว่าตัวเองฉลาดพอกันกับอาตมา จึงเลิกฉลาดในการ "เข้าตามประตู" หันมา "เข้าตามตรอก" ทันที อาตมาถามพระครูญาณฯ ว่า "ล็อบบี้อยู่ชั้นไหน?" ท่านบอกว่าชั้น ๒ เอ..ฟังดูแปลก ๆ อยู่นะ..? พระครูญาณฯ พาเข้าลิฟท์ เสียบบัตรแล้วกดหมายเลข ๖...

"เฮ้ย..นั่นคุณจะไปไหน ?" "ไปห้องผมนะซิ..!" "ไปทำไมวะ ? ผมจะไปขอกุญแจห้องที่ล็อบบี้" "กุญแจอยู่ที่น้องโอเล่ เขาเอาติดตัวไปด้วย ไปพักผ่อนสรงน้ำที่ห้องผมก่อน รอให้ทางคณะเขากลับมาค่อยไปที่ห้องตัวเอง.."

เวรกรรม..เจอระบบการคิดที่ไม่เหมือนกันแบบนี้ ขืนคิดมากก็ปวดหัวตายห่..! พระครูวิสุทธฯ ยิ้มให้อาตมาแบบจนปัญญากับเพื่อนคนนี้ ออกจากลิฟท์แล้วเลี้ยวซ้าย ทางเดินปูพรมลายพร้อยสีเหมือนผ้าขาวม้า เป็นโรงแรมสวิสที่มีทางเดินลายสก็อต ฮ่า..! มาถึงตรงทางเดินหน้าห้องก็เห็นกระเป๋าเดินทางวางอยู่เป็นตับ กระเป๋าของอาตมาวางอยู่คู่กับของหลวงพ่อพระครูเรืองตรงประตูห้อง ๑๖๐๔ มองดูขนาดแล้วเหมือนปู่ยืนคู่กับหลาน พระครูญาณฯ ตรงไปยังห้อง ๑๖๑๓ เสียบบัตรแล้วเปิดประตูห้องให้...