[สุธรรม]

ถ่ายรูปช้าไปเลยไม่เห็น "กองสมบัติ" ของน้องแหม่มบนจักรยาน..!

รถของเราชิดขวาเข้าเมืองมาเจอการจราจรมหัศจรรย์ ที่ทางซ้ายซึ่งเป็นเลนรถสวนมา ซ้ายของซ้ายสุดเป็นทางคนเดิน ถัดมาเป็นบัสเลน แล้วเป็นเลนรถทั่วไปกระหนาบสองข้าง มีเลนจักรยานอยู่ตรงกลาง ทางขวาที่เราวิ่งเข้าไปก็เป็นการจราจรแบบนี้เช่นกัน ไม่มีอะไรกั้นเลยแม้แต่นิดเดียว นอกจากตีเส้นแล้วมีอักษรและภาพบนพื้นถนนแสดงให้รู้เท่านั้น ถ้าเป็นบ้านเราทุกวัดคงจะมีกิจการดีมาก เพราะว่าต้องสวดศพกันไม่หวาดไม่ไหว แต่ที่นี่ชาวบ้านเขาขี่จักรยานกันอย่างสบายอารมณ์ นึกอยากจะเปลี่ยนเลนก็ยื่นมือแสดงความจำนง แล้วก็เลี้ยวตัดหน้ารถใหญ่ไปแบบหน้าตาเฉย มีจราจรหญิงในชุดคล้ายกับ “ชุดอ่อน” ของทหารอากาศบ้านเรา ใส่เสื้อกั๊กสีส้มสะท้อนแสง คอยอำนวยความสะดวกอยู่ด้วย...

“ทางซ้ายมือของทุกท่านที่เป็นเหมือนกับประตูชัยนั้น คือศูนย์รวมการคมนาคมของเมืองลูเซิร์น หลัก ๆ ก็คือการเดินทางด้วยรถไฟ ประมาณหัวลำโพงของบ้านเรานั่นแหละครับ ส่วนตรงหน้าที่เป็นยอดแหลม ๆ คู่กันนั้น นั่นเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญอีกแห่งหนึ่งของเมืองนี้ คือโบสถ์ St.Leodegar Church หรือที่ภาษาเยอรมันเรียกว่า Hofkirche เป็นโบสถ์ที่สำคัญและเป็นแลนด์มาร์กของเมืองลูเซิร์น ภายในโบสถ์มีแท่นบูชาพระแม่มาเรีย รูปปั้นนักบุญ Leodegar และ Mauritus ซึ่งเป็นนักบุญองค์อุปถัมภ์ของเมืองลูเซิร์นครับ” หักเลี้ยวมาถนนสายเล็กลง มัคคุเทศก์รูปหล่อบรรยายตามสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า...

“แม่เจ้าประคุณเอ๊ย...ถ้าไปเมืองไทยยินดีบริการสุดใจขาดดิ้นเลย” เสียงพระครูญาณฯ ครางกระเส่า คนอื่นตั้งใจฟังมัคคุเทศก์รูปหล่อ พ่อเจ้าประคุณดันไปเล็งน้องแหม่มที่ขี่จักรยาน สวมเสื้อกล้ามแนบลำตัว ซึ่งมีสมบัติที่แม่ให้มาเยอะมาก มิหนำซ้ำกางเกงยืดขาสั้น ยังโชว์สะโพกสุดเสียงสังข์กับขาขาว ๆ อีกต่างหาก “นี่..นี่..เช็ดน้ำลายซะบ้าง หัดมองตัวเองหน่อยว่าทำแบบนี้แล้วสมควรมั้ย ?” องปลัดที่วันนี้คงจะกินยาผิด จึงกลายเป็น “คนดี” ช่วยสะกิดเพื่อนให้รู้ตัว...