[สุธรรม]

ป้ายห้ามที่ได้ผลมาก..!

อยู่ต่อก็น่าจะเสียเงินเพิ่มแน่ ๆ อาตมาจึงออกจากร้านขายของที่ระลึก เดินไปดูร้านอื่น ๆ ที่ขายสกีและเครื่องมือในการปีนเขา มาเจอหลวงพ่อเจ้าคุณสมุทรฯ ยืนเก้ ๆ กัง ๆ ไม่รู้ว่าจะไปไหน เวลาก็ยังเหลืออยู่อีกเป็นชั่วโมง จึงชวนท่านไปนั่งรอบริเวณใกล้ ๆ ปากทางขึ้นกระเช้าหมุน บริเวณนี้เขาก่อหินเป็นภูเขาจำลองเล็ก ๆ พิงผนังอยู่ มีที่เหลือพอให้นั่งดูคนเข้า ๆ ออก ๆ ได้...

บนภูเขาจำลองมีลายมือชื่อร้อยพ่อพันแม่เต็มไปทุกตารางนิ้ว ทั้งที่ข้างฝามีรูปมือจับปากกาอยู่ในวงกลมมีกากบาดสีแดง ซึ่งเป็นภาษาสากลว่าห้ามขีดเขียน แต่เขาเว้นผนังตรงป้ายเอาไว้ให้อย่างเคร่งครัด หลวงพ่อเจ้าคุณสมุทรฯ ยิ้มแบบจนปัญญา พอ ๆ กับป้ายห้ามทิ้งขยะตามวัด ซึ่งเขามักจะทิ้งกองไว้ข้างใต้ป้ายนั่นแหละ ตรงป้ายไม่มีใครทิ้งกันหรอก..!

นั่งรอจนตูดด้านอาตมาจึงขอตัวเดินไปดูของที่ระลึกใหม่ ถึงว่าทำไมพวกเราไม่มาเสียที ที่แท้ก็มาสุมหัวกันอยู่ในร้านขายของที่ระลึกนี่เอง มัคคุเทศก์รูปหล่อและคุณโอเล่กำลังรับภาระหนัก ทั้งที่ข้าวของต่อราคาไม่ได้ แต่ต้องคอยบอกคอยกล่าวสารพัดเรื่อง อาตมาเพิ่งหยิบตุ๊กตาสุนัขไซบีเรียนฮัสกี้ขึ้นมา คุณโอ๋ก็บอกว่า “เอาไว้ไปซื้อที่ร้านเจ๊อารีดีกว่าครับ ที่นั่นถูกกว่ามาก” ถึงจะไม่รู้ว่า “เจ๊อารี” เป็นใคร แต่อาตมาก็เชื่อมัคคุเทศก์รูปหล่อ เพราะว่าคอยรักษาผลประโยชน์ให้พวกเรามาตลอดทาง...