[สุธรรม]

เหม่ยเซียง...นางแบบมืออาชีพจากฮ่องกง

“คุณเวียนหัวด้วยหรือเปล่า ? รู้สึกอยากจะอาเจียนบ้างมั้ย ?” อีกฝ่ายส่ายหน้า บอกว่าแค่นั่งพักก็รู้สึกดีขึ้นแล้ว อาตมาเห็นท่าแล้วคงไม่ใช่โรคแพ้พื้นที่สูง (Altitude sickness) จึงปล่อยท่านนั่งพักไป ตัวเองเดินต่อไปจนสุดขอบเหวด้านบน มองลงไปเห็นลึกลิบลิ่ว ตกลงไปถ้าไม่ตายก็คงเลี้ยงไม่โต หันกลับไปเห็นพระครูวิสุทธฯ กำลังเดินกลับลงไปแล้ว ไกลออกไปลิบ ๆ พรรคพวกและนักท่องเที่ยวอื่น ๆ ตัวเล็กเหมือนกับมด ไม่เห็นมีใครสนใจจะขึ้นมาบ้างเลย เดี๋ยว...มีสองสาวอยู่ตรงขอบเหวอีกด้านหนึ่ง แต่งตัวเหมือนกับไม่กลัวความหนาว กำลังถ่ายรูปกันอยู่...

สาวอนงค์แรกในชุดกระโปรง “แซ็ก” คอเต่าสีดำสั้นเลยเข่าแต่แขนยาว ถุงน่องสีดำรองเท้าพื้นบางสีแดง ใส่แว่นกันแดด ในมือมีผ้าพันคอสีม่วงชมพู กำลังโพสต์ท่าให้เพื่อนที่อยู่ในชุดเสื้อยืดคอปกสีเหลืองอ่อน สวมกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ ใส่เสื้อกันหนาวสีเหลืองมะนาว สวมแว่นกันแดดเหมือนกันถ่ายรูปให้ เฮ้ย...คุณเธอมืออาชีพมาก โพสต์ท่าต่อเนื่องลื่นไหลสุด ๆ ไม่ต้องหยุดเลยแม้แต่น้อย ตากล้องก็ถ่ายฉับ ๆ แบบมืออาชีพพอกัน อาตมาดูเพลินเดินใกล้เข้าไปจนเกือบจะติดตัว ทั้งสองหันมายิ้มให้แบบมีไมตรีจิตอีกต่างหาก...

“May I take you some photo ?” อาตมาถาม “Oh…yes” อนงค์แรกหยุดโพสต์ เดินแกมกระโดดเข้ามา เอื้อมมือรับกล้องจากอาตมา เฮ้ย...คุณเธอเข้าใจผิดแล้ว เมื่อเธอถ่ายรูปให้สองรูป “หนี่ ฮุ่ย ซัว จงเหริน มา ?” อาตมาถามว่าเธอพูดภาษาจีนได้ไหม ? “ได้ซี...ฉันเป็นคนฮ่องกง” โล่งอกไปที “ฉันเป็นคนไทย เห็นเธอโพสต์ท่าเป็นมืออาชีพมาก ขออนุญาตถ่ายรูปเธอจะได้ไหม ?” อีกฝ่ายยิ้มจนแก้มปริ “คนไทยน่ารักมาก ฉันไปเที่ยวพัทยามาแล้วนะ ตอนนี้มาถ่ายรูปเพื่อเอาไปลงนิตยสารที่ฮ่องกง ท่านจะถ่ายรูปฉันก็ยินดี” อ๋อ...ที่แท้เป็นนางแบบนี่เอง มิน่าล่ะ...ถึงได้ดูเป็นมืออาชีพขนาดนี้...