[สุธรรม]

ป้ายภาษาไทยในกระเช้าหมุน

ประมาณหกนาทีต่อมา กระเช้า “มินิบัส” ก็มาเทียบชานชาลาของสถานีที่สาม ตรงนี้เราต้องขึ้นกระเช้าหมุน (Rotair) ไปบนยอดเขา “สถานีที่สามนี้ชื่อว่า Stand นะครับ สถานีที่สองที่เราผ่านมาชื่อว่าสถานี Trubsee สำหรับคนที่มาเล่นสกีในช่วงหน้าหนาว ก็จะลงที่สถานีนี้ แล้วเดินไปที่ลานสกีอีกด้านหนึ่งครับ สำหรับช่วงนี้มีหิมะไม่พอที่จะเล่นสกี ส่วนใหญ่จึงต้องขึ้นไปจนถึงยอดเขาด้านบน” มัคคุเทศก์รูปหล่อได้ทำหน้าที่ระหว่างรอกระเช้าหมุนมารับ...

กระเช้าหมุนสีฟ้าคาดขาว มีคำว่า TITLIS สีแดงติดอยู่ หน้าตาอ้วนกลมน่ารักลอยมาเทียบท่า ต้องปล่อยให้คนลงก่อนตามเคย จากนั้นคนขึ้นก็มุดพรวดเข้าไปจนเต็มในพริบตา ดูแล้วน่าจะบรรจุได้ ๓๐ – ๔๐ คน พอเริ่มเคลื่อนไปตามสายลวด ตัวกระเช้าก็หมุนแบบช้า ๆ ให้พวกเราได้ถ่ายรูปทิวทัศน์ของยอดเขาหิมะในทุกมุม โดยไม่ต้องไปเบียดแย่งมุมสวยกับใคร แต่...กระจกที่ลายพร้อยด้วยการใช้งาน หรือว่าหมดอายุการใช้งานแล้วก็ไม่รู้ ? หลายแห่งเป็นเส้นลาย ๆ เหมือนกับรอยร้าว ต้องเบี่ยงหน้ากล้องหามุมที่ลายน้อยที่สุด จนหลายครั้งที่พลาดมุมสวยไปอย่างน่าเสียดาย...

“มีภาษาไทยด้วยนะ” พระครูกล้าชี้ให้ดูบนผนังกระเช้า ที่มีป้ายทั้งภาษาไทยและภาษาเยอรมัน ส่วนที่เป็นภาษาไทยเขียนว่า “ยินดีต้อนรับในรถเคเบิลแรกของโลกที่หมุนรอบตัวได้” ไม่รู้ว่าเป็น “คันแรก” หรือว่า “แห่งแรก” เพราะว่าเขียนเอาไว้แค่นั้น เป็นฝรั่งใช้ภาษาไทยได้ขนาดนี้ก็สุดยอดแล้ว อาตมาเคยบอกแล้วว่า ไม่รู้ว่าจะยินดีหรือจะร้องไห้ ที่คนไทยเอาเงินมาถมต่างประเทศแต่ละแห่ง ซึ่งต้องเป็นจำนวนมหาศาลพอที่เขาจะให้ความสำคัญ ด้วยการให้มีป้ายภาษาไทยติดเอาไว้ให้แบบนี้...