[สุธรรม]

มองนาน ๆ แล้วจะหน้ามืด..!

“ขอรับรองความปลอดภัยครับ ตายง่าย ๆ นี่ไม่ใช่วิสัยของท่าน เพราะว่า “เล่น” คนอื่นเอาไว้มาก ยังต้องทนอยู่อีกนานครับ” แหม.. “ท่านนายพล” ให้กำลังใจได้ดีมาก เห็นด้านหลังมีกระเช้าชุดเดียวกับของเราตามมาลิบ ๆ ห่างกันประมาณช่วงเสาสลิงละ ๒ คัน น่าจะเป็นระบบความปลอดภัยอย่างหนึ่ง เผื่อว่าลวดสลิงขาด กระเช้าที่ตามหลังมาจะได้หยุดทัน ไม่ต้องร่วงตามกันลงไป แต่กระนั้นก็ตาม ทุ่งหญ้าที่ดูเหมือนสนามกอล์ฟตามลาดเขา เมื่อเปรียบกับยอดต้นสนและกระเช้าที่สูงกว่ายอดต้นสนแล้ว ก็ยังพาให้คนกลัวความสูงขนพองสยองเกล้าอยู่ดี...

ไม่ใช่ว่าพวกเราขึ้นอย่างเดียว มีกระเช้าที่กำลังลงสวนมาด้วย ต่างคนต่างยกกล้องถ่ายรูปกระเช้าของกันและกัน บางช่วงมีบ้านคนลักษณะแบบกระท่อมไม้ซุงโบราณอยู่บนเนิน บางช่วงก็มีฝูงวัวอาบแดดกินหญ้าท้าลมหนาว ดูแล้วน่าอิจฉาวัวที่มาอยู่ในสถานที่วิวสวยแบบนี้ บางช่วงต้นสนสูงกว่าเสาขึงลวดสลิง ทำให้กระเช้าของเราวิ่งระผ่านยอดสนไปเลย จนมาหยุดที่อาคารอันเป็นสถานีที่สองซึ่งพวกเราต้องลงมาเพื่อเปลี่ยนกระเช้าชุดใหม่ ไม่ทราบว่าเป็นส่วนหนึ่งของระบบรักษาความปลอดภัย หรือว่าสายลวดสลิงยาวที่สุดได้แค่นี้ก็ไม่รู้..?

พวกเราลงจากกระเช้า เดินไปตามทางบังคับมาจนถึงเครื่องนับจำนวนคน เสียบตั๋วเพื่อเข้าไปในสถานีที่ ๒ แล้วเดินตามป้ายที่บอกทางว่าไปยอดเขาทิตลิส จนมายืนออกันอยู่กับนักท่องเที่ยวจำนวนมาก มีเจ้าหน้าที่ซึ่งไว้เคราเป็นซานตาคลอสประกาศบอกนักท่องเที่ยวว่า เมื่อกระเช้ามาถึง ให้รอผู้โดยสารขาลงออกจากกระเช้าหมดเสียก่อน แล้วจะให้สัญญาณผู้โดยสารขาขึ้นว่าขึ้นได้เมื่อไร จากนั้นจัดการนับจำนวนคนให้เข้าไปยืนรอด้านใน ๘๐ คน ส่วนที่เหลือถูกกันเอาไว้ด้านนอก...