[สุธรรม]

บรรยากาศข้างนอกน่าจะหนาวมาก

เรื่องอะไรที่เฉียดใกล้ใต้สะดือละชอบกันนัก นายสันโดษนำพาหนะคันเก่งตีโค้งหักข้อศอก แล้วเร่งเครื่องขึ้นเนินเขา ดันมีรถบัสคันใหญ่วิ่งสวนลงมา ดูจากผู้โดยสารบนรถแล้ว น่าจะมาจากแหล่งเที่ยวแถวที่ซึ่งเรากำลังไป ถนนแคบ ๆ ทำเอาทั้งรถเขารถเราใกล้ชิดสนิทสนมกันอย่างน่าหวาดเสียว “ข่าวดีสำหรับพระอาจารย์ทุกท่านครับ ทางเอเย่นต์แจ้งมาว่า เมื่อวานนี้มีหิมะหลงฤดูตกหนัก มาวันนี้ฟ้าเปิดให้ทุกคนได้เที่ยวชมกันอย่างเต็มที่ ถือว่าทุกท่านโชคดีมากเลยครับ” มัคคุเทศก์รูปหล่อรับโทรศัพท์แล้วประกาศให้ทราบ...

“ฝีมือใครกันแน่ ?” อาตมาคาดคั้นกับมัคคุเทศก์ล่องหน “ลุงหนวด” ยื่นหน้ามายิ้มหนวดกระดิก “ถ้าทำวัตรสวดมนต์อุทิศให้พวกผมทุกวันแบบนี้ จะดูหิมะถล่ม แผ่นดินไหว หรือภูเขาไฟระเบิดก็ยังไหวครับ..!” เฮ้ย...ไม่ต้องถึงขนาดนั้น เดี๋ยวชาวบ้านเขาจะเดือดร้อนนนนน..! รถของเราชะลอความเร็วลงไปเรื่อย ๆ ตามจำนวนความหนาแน่นของรถทั้งที่สวนมาและเราวิ่งตามไป เท่าที่เห็นก็คือรถบัสคันใหญ่แบบของเรากระดืบตามกันไปสามคัน ส่วนที่เหลือโดนรถใหญ่บังจนมองไม่เห็น...

“ข้างนอกดูแล้วหนาวมาก พระครูวิลาศฯ ไหวไหม..?” ใบฎีกาวรัญญูที่เห็นอาตมาป่วยถามขึ้นมา เนื่องจากอาตมาย้ายที่นั่งเพื่อถ่ายรูป แล้วมาแปะอยู่กับท่านพอดี “ผมเคยเจออากาศ ๒.๕ องศาเซลเซียสในป่าทองผาภูมิมาแล้ว น่าจะพอไหว คิดถึง “คุณนายแสบ” หมาของผมว่ะ หน้าหนาวคุณเธอจะมีขนขึ้นอีกชั้นหนึ่งจนตัวกลม น่าเอามาทำชุดกันหนาวหนังหมามาก...!” ไม่รู้ว่าคุณนายเธอจะจามเพราะเจ้านาย “คิดถึง” หรือเปล่า ?