[สุธรรม]

ของหวานก็น่ากินมาก

ด้วยความเคยชินจากการฝึกในโรงเรียนทหาร ทำให้อาตมากวาดทั้งอาหาร ขนมและผลไม้ ลงท้องหมดเกลี้ยงภายในสามนาที ปิดท้ายด้วยน้ำแอปเปิล เสร็จแล้วขอตัวกับพรรคพวก กลับขึ้นห้องไป แต่งตัวใหม่ให้รัดกุม แล้วหิ้วกระเป๋าลงมานั่งรอในล็อบบี้ วางกระเป๋าจองที่ไว้ใกล้ม้าไม้แกะสลัก แล้วเดินดูรูปสลักและงานศิลป์ต่าง ๆ ตลอดจนนาฬิกาที่มีอยู่รอบด้าน...

พักใหญ่หลวงพ่อพระครูเรืองก็เดินเหงื่อแตกพลั่กมา บอกว่าขึ้นห้องพักไปแต่กดลิฟท์ผิด เลยหลงหาห้องไม่เจอ ต้องขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่สองรอบ จนเจอพรรคพวกที่มาขึ้นลิฟท์ด้วยจึงไปได้ถูก ท่านถอดเสื้อกันหนาวของอาตมาพาดแขนมาเลย แปลว่าร้อนใจจนกายร้อนไปด้วย อาการแบบนี้ก็คงจะคล้ายกับคนหลงป่า ยิ่งตั้งสติไม่ได้ก็ยิ่งเตลิดเปิดเปิงกันไปใหญ่...

เห็นท่านร้อนมากอาตมาจึงทิ้งกระเป๋าเอาไว้ในล็อบบี้ ชวนท่านออกไปนั่งตากอากาศข้างนอก อุตส่าห์เดินไปหาโซฟาตัวที่ไกลสุดแล้ว นอนภาวนาได้ไม่กี่ครั้งกลิ่นบุหรี่ก็ตลบอบอวลอยู่ใกล้ ๆ จะต่อว่าก็ไม่ได้เพราะเป็นที่จัดไว้ให้สูบบุหรี่ได้ จึงต้องยอมลุกเดินหนีกลับเข้าไปในล็อบบี้ใหม่ ตอนนี้พรรคพวกมานั่งกันเต็มเกือบทุกที่นั่งแล้ว พนักงานกำลังขนกระเป๋าไปขึ้นรถ...