[สุธรรม]

รูปหมู่ย้อนแสง (ภาพจากกล้องท่านอาจารย์ ดร.วันชัย)

“สองทุ่มแล้วครับ นิมนต์พระอาจารย์ทุกท่านไปรอขึ้นรถนอกกำแพงด้านหน้าโบสถ์ด้วยครับ” กำลังถ่ายรูปหอระฆังของวัด เสียงมัคคุเทศก์รูปหล่อก็ตะโกนเรียกขึ้นมา จึงต้องละมือรีบเดินไปตามเสียง แต่พอรีบเดินก็รู้สึกเจ็บทั้งสะโพกและเจ็บบริเวณส้นเท้าที่โดนสายรัดรองเท้ากัด ไปถึงพรรคพวกทยอยกันมาครบแล้วแต่รถยังมาไม่ถึง ท่านอาจารย์ ดร.วันชัยจึงขอถ่ายรูปหมู่ตรงนี้อีก ๑ รูป แต่แสงอาทิตย์ที่ส่องเกือบจะตรงย้อนเข้าเต็มหน้ากล้อง ภาพที่ออกมาน่าจะไม่ค่อยได้เรื่อง จึงเป็นที่น่าเสียดายมาก เพราะว่าพระและญาติโยมของที่นี่มาเข้ากล้องกันครบถ้วนเสียด้วย...

ตรงหน้าโบสถ์นี้เป็นทุ่งนาที่ว่างเปล่าผืนใหญ่ น่าจะถึงสองไร่ครึ่ง เป็นที่ซึ่งทางวัดติดป้ายรับบริจาคเพื่อซื้อมาสร้างหอประชุม ๑๑๑ ปี “สมเด็จย่า” นั่นเอง เลยที่ดินออกไปเป็นถนนหมู่บ้าน อีกฝั่งมีอาคารหลายหลังและเครนก่อสร้างอยู่ด้วย กำลังชี้ชมกันอยู่นายสันโดษก็นำรถมาบังสายตาพอดี พวกเราจึงอำลาโดยไม่ต้องอาลัย ขึ้นรถกันไปไวปานวอก แต่อาตมาเริ่มจะเป็นวอกขาเป๋ เพราะว่ากรำศึกมาทั้งวัน เจ็บทั้งสะโพก เจ็บทั้งแผลรองเท้ากัด อาการแบบนี้เป็นสัญญาณเตือนว่า ในเมื่อพักผ่อนไม่พอ มาลาเรียเพื่อนรักก็จะมาเยี่ยมเยือนอีกแล้ว...

“เราจะตรงไปเข้าที่พักเลยนะครับ ต้องวิ่งรถเข้าเมืองโซโลทูร์นไปประมาณ ๔๐ นาที คาดว่าน่าจะไปถึงโรงแรมก่อนมืด จะได้สะดวกในการเช็คอินด้วย เมื่อได้กุญแจห้องแล้ว นิมนต์พระอาจารย์ทุกท่านเข้าที่พักเลยนะครับ เรื่องกระเป๋าจะมีคนเอาไปส่งให้ที่หน้าห้องเอง” อาตมาหลับตาภาวนา ใช้กำลังใจสะกดอาการป่วยเอาไว้ หูฟังเสียงของมัคคุเทศก์รูปหล่อไปด้วย คุณโอเล่เอาน้ำดื่มมาถวายรูปละขวด อาตมารับแล้วเสียบเอาไว้ที่กระเป๋าหลังเบาะ ส่งกำลังใจเกาะพระนิพพานเผื่อเอาไว้ก่อน โดยมี “ท่านนายพล” ยืนมองอยู่ด้วยความห่วงใย...