[สุธรรม]

เห็นแล้วสะท้อนใจว่าของเราทำได้ไม่ประทับใจอย่างของเขา

ที่พื้นมีม้านั่งไม้เงาวับอยู่หลายแถว น่าจะรับคนได้หลายร้อย แต่เมื่อเปรียบเทียบกับตัวโบสถ์แล้ว กลายเป็น “ธุลี” เล็ก ๆ ในจักรวาล ข่มคนที่นั่งอยู่จนตัวลีบเหลือนิดเดียว สองข้างตามช่องระหว่างเสาหินอ่อนมหึมานั้น มี “พรม” แบบแขวนผนังที่ทอเป็นลวดลาย “ประวัติคริสตศาสนา” แต่ละแผ่นดูเก่าแก่งดงามมาก เมื่อหันหลังกลับมาด้านทางเข้า ก็เห็นช่องรับแสงทรงกลมขนาดมหึมา ประดับกระจกสีงดงามจริงดังคาด ด้านบนและสองข้างช่องรับแสงเป็นซุ้มหินอ่อนตื้น ๆ สลักรูปนักบุญหรือกษัตริย์ก็ไม่รู้ ด้านใต้ลงมายังมีซุ้มลึกแกะสลักรูปนักบุญและกษัตริย์งดงามดังมีชีวิต เรียงรายลงมาจนเป็นซุ้มโค้งบนประตูใหญ่ที่อยู่ตรงกลาง...

ถ่ายรูปไปสะท้อนใจไปด้วย ศาสนสถานของเขาแต่ละแห่ง งดงามอลังการจนแทบไม่น่าเชื่อ ของบ้านเราสร้างตามศรัทธาชาวบ้าน วัดไหนที่มีเจ้าอาวาสเก่ง มีวิสัยทัศน์ ก็ทำได้ใหญ่โตแต่ก็ไม่มีความงดงามประทับใจแบบของเขา อาตมาเดินกลับออกมาข้างนอก ตรงไปยังซอยหน้าโบสถ์ “ท่านจะไม่ไปดูด้านหลังโบสถ์สักหน่อยหรือครับ” มัคคุเทศก์ไร้สังกัดถาม อาตมาไม่รู้ว่าจะไปทำอะไร “ด้านหลังเป็นยอดโดมสวยงามทีเดียวครับ” แล้วมีที่ให้พอถ่ายรูปได้หรือเปล่า ? “น่าจะไม่พอครับ” เออ...ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ไปหรอก โบสถ์มหึมาขนาดนี้ เดินจนขาลากแล้วถ่ายรูปไม่ได้ ก็ไม่รู้ว่าจะไปทำไมให้เมื่อย...

เดินไปจนสุดซอยแล้วเลี้ยวขวา ทางด้านนี้มีร้านขายหนังสือ ถัดไปเป็นร้านขายผลไม้ ที่มีพริกหวานลูกเท่ากำปั้น มะละกอ และมะเขือเทศที่ผิวเป็นลอนอย่างกับลูกโพธิ์ลังกา สุดตึกแถวเป็นร้านขายดอกไม้ที่มีดอกไม้หน้าตาแปลก ๆ ซึ่งอาตมาไม่รู้จัก เมื่อเห็นอาตมาไปยืนดูดอกไม้ หนุ่มเจ้าของร้านก็ถามว่ามาจากอังกฤษหรือเปล่า ? "No" ถ้าอย่างนั้นก็ฝรั่งเศส ? ไม่ใช่โว้ย...หน้าตาตูเป็นฝรั่งมากเลยหรือ ? “วัดไทยแห่งแรกในยุโรปอยู่ที่อังกฤษครับ คนแถวนี้จึงคิดว่าท่านมาจากที่นั่น” เมื่อ “ท่านนายพล” เฉลยอาตมาจึงถึงบางอ้อ ลืมวัดป่าจิตวิเวกของหลวงพ่อเจ้าคุณสุเมโธที่อังกฤษไปเลย มิน่าล่ะ...มีแต่คนถามแบบนี้อยู่เรื่อย...