[สุธรรม]

วงเวียนปากขวด

ตาลุงหัวล้านหนวดเขี้ยวยิ้มหนวดกระดิก บุคลิกแบบนี้ทำให้อาตมานึกถึง “จรกา” ในพระราชนิพนธ์เรื่อง “อิเหนา” ของล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๒ ซึ่งบรรยายว่า “ยิ้มเหมือนหลอก หยอกเหมือนขู่” ถ้าเด็ก ๆ เห็นหน้ามีหวังร้องไห้จ้าแน่ ๆ “ขืนให้บริวารทั้งหมดมาด้วย เกรงว่าท่านจะตกใจมากกว่านี้อีกครับ” เออ...แล้วนี่จะให้เรียกว่าอะไรดี ? ท่านนายพล ? ท่านนายกฯ ? “เอาที่ท่านสบายใจแล้วกันครับ จะเรียก “ลุง” อย่างเมื่อกี้นี้ผมก็ไม่ว่า” “ราชสีห์แห่งเวอร์ดัน” บอกอย่างเป็นกันเอง ขัดกับบุคลิกขึงขังเอาจริงเอาจังเป็นอย่างมาก...

ถ้าอย่างนั้นอาตมาเรียกตาม “ท่านผู้นำ” ที่เรียกว่า “ท่านนายพล” ก็แล้วกันนะลุง “แล้วแต่ท่านจะสะดวกครับ” สองมัคคุเทศก์ปฏิบัติภารกิจเรียบร้อยกลับมาขึ้นรถ นายสันโดษนำรถคู่ใจผ่านด่านเข้าไปไม่ไกล ก็เป็นวงเวียนที่มีโครงโลหะ หน้าตาเหมือนกับเอาขวดขนาดยักษ์ฝังดินไว้ค่อนใบ โผล่แค่เลยปากขวดขึ้นมาหน่อยหนึ่ง ปลูกต้นไม้ใบหญ้าไว้หลายชนิด มีสป็อตไลท์หลายอันติดตั้งไว้ช่วยเพิ่มแสงสว่าง ปลูกต้นไม้เป็นตัวอักษรว่า BENVENUTI A COMO...

รถของเราวนขวาครึ่งรอบแล้วตรงไป เป็นอาคารที่พักอาศัยที่ปลูกสร้างเป็นช่วงสั้น ๆ จากนั้นเป็นวงเวียนที่มีต้นไม้หน้าตาคล้ายหลิว (Weeping Willow) อยู่หลายต้น แต่ดูแล้วไม่น่าจะใช่ต้นหลิว เลยไปอีกนิดเดียวก็มีอีกวงเวียนหนึ่ง แต่เหมือนกับเป็นวงเวียนร้าง เพราะว่าต้นไม้ในวงคอนกรีตขึ้นไม่เป็นระเบียบ ซ้ำด้านล่างยังมีหญ้ารก ๆ อีกด้วย วนเกือบรอบวงเวียนแล้วนายสันโดษนำรถมาจอดลงที่ริมทางเดิน ซึ่งมีต้นไม้ใหญ่ดูร่มรื่นขึ้นเรียงรายอยู่ข้างทะเลสาบขนาดมหึมา...