[เถรี]

พระสังฆทานหล่น จนโยมตกใจร้อง "มีอะไรให้น่าตกใจ ? คนรับถวายยังไม่ตกใจเลย แต่คนอื่นช็อกไปแล้ว

อาตมาก็ไม่รู้ว่าตัวเองเลิกตกใจตอนไหน เพราะว่ากว่าจะไปรู้ก็เป็นแบบนี้แล้ว ที่เคยเล่าให้ฟังว่าไปนอนที่บึงลับแลแล้วแคร่พังก็เฉย ๆ ภาวนาไปเรื่อย พอลุกขึ้นมาจะซ่อมแคร่ก็ดันเจอผีหลอก ก็เฉย ๆ อีก ตั้งแต่นั้นมาเหมือนกับตายด้าน ไม่ตกใจอะไรกับใคร

ที่เราตกใจเพราะใจส่งออกไปไกล พอเกิดเหตุก็วิ่งกลับมาสู่ร่างกาย การวิ่งกลับมาเร็วเกินไปเรียกว่าตกใจ"

ถาม : รู้สึกว่าเวลาที่เราทำใจได้ดี จะไม่ค่อยกลัวอะไร ?
ตอบ : ไม่ค่อยกลัวก็ยังดี แต่นี่ไม่กลัวอะไรเลย ถ้าเกิดอะไรขึ้นอาตมาคงตายก่อนเพื่อน เพราะไม่กลัวก็เลยไม่หนี