[สุธรรม]

โรงแรมหน้าตาเหมือนกล่องกระจก

ล้วงเอาสมุดบันทึกออกมา จดบันทึกย่อของวันนี้ต่อ รออยู่เกือบชั่วโมงพรรคพวกก็เดินกันมาเป็นพรวน ส่วนมากกลับมามือเปล่ากันแทบทั้งนั้น คาดว่าคงจะคิดแบบเดียวกันกับอาตมา ที่ซื้อของแพงไปแล้วพังก็จะเป็นที่น่าเสียดายมาก คุณโอ๋นับยอดจนมั่นใจว่ามากันครบทุกคนแล้ว ก็บอกให้นายสันโดษออกรถไปยังที่พักของคืนนี้ พอได้ยินว่าจะเข้าที่พักอาตมาก็รู้สึกดีใจ เพราะว่าร่างกายที่ตรากตรำมาทั้งวันทำท่าจะไม่ไหวแล้ว สะโพกก็เริ่มประท้วงด้วยการเจ็บมากขึ้น...

ผ่านถนนที่มีพุ่มกุหลาบและไม้ดอกสวย ๆ ปลูกไว้เป็นแถวเป็นแนว ไม่ถึงสิบนาทีก็มาถึงโรงแรมที่หน้าตาเหมือนกับกล่องสี่เหลี่ยมผืนผ้า กรุกระจกโดยรอบ บริเวณที่เป็น “ขอบกล่อง” ซึ่งเป็นโครงสร้างคอนกรีต ทาสีส้มสดใส ด้านบนที่เหมือนชายหลังคากรุโลหะเบาประเภทอะลูมิเนียม มีส่วนที่เป็นโครงเหล็กโปร่งเหมือนกับสร้างยังไม่เสร็จ แต่ความจริงแล้วเป็นส่วนที่สร้างคร่อมคลอง เพื่อให้เรือวิ่งจากทะเลเข้ามาจอดในอู่ของโรงแรมได้...

นายสันโดษนำรถจอดบนถนนสายในข้างโรงแรม คุณโอ๋ลงไปทำหน้าที่ของตนเอง อาตมาลงจากรถยังไม่ทันที่จะตามไป มัคคุเทศก์รูปหล่อก็ผลุบกลับออกมาประตูจากกระจก ต้อนพวกเราขึ้นรถใหม่ “กราบขอขมาพระอาจารย์ทุกท่านครับ ด้านนี้เป็นด้านหลังของโรงแรม พวกเรามาผิดด้าน ต้องไปเช็คอินกันที่ด้านหน้าครับ” ก็ไอ้กล่องนี้เป็นสี่เหลี่ยมกรุกระจก หน้าตาเหมือนกันทุกด้าน ต่อให้เป็นอาตมาก็คงจะเดินผิดเหมือนกัน เมื่อเห็นว่าแค่อ้อมไปด้านหน้า อาตมาจึงเดินไปแทนที่จะขึ้นรถ ผ่านน้ำพุสวย ๆ น้ำสีฟ้าใสแจ๋วของทางโรงแรม และอู่ที่มีเรือเร็วส่วนตัวจอดอยู่เต็ม ไปถึงเกือบจะพร้อมกับทุกคนที่นั่งรถไป...