[สุธรรม]

ใบเล็กซ้ายมือที่เล็งเอาไว้แต่ไม่ได้ซื้อ

ร้านนี้เป็นตึกแถวสองชั้น กว้างประมาณ ๕ คูหา ด้านหน้าเป็นกระจกใส ทำให้เห็นสินค้าหลักที่มีทั้งกระเป๋าถือของผู้หญิง กระเป๋าเดินทาง เป้ สารพัดสีสารพัดแบบ “สวัสดีครับพี่ ผมพาพระอาจารย์ทุกท่านมาหาซื้อกระเป๋าครับ” คุณโอ๋ยกมือไหว้หนุ่มใหญ่ในชุดกางเกงสีน้ำตาลเทา เสื้อเชิร์ตสีขาว ที่รีบยกมือวันทาพวกอาตมาโดยไว “นมัสการพระคุณเจ้าทุกรูปครับ นิมนต์เลือกสินค้าได้ตามสบาย ถ้าท่านใดอยากเข้าห้องน้ำก็นิมนต์ด้านโน้นนะครับ”...

อาตมาตาลายกับข้าวของล้านเจ็ดสิบเอ็ดแสนที่เต็มร้านไปหมด จึงเดินไปเข้าห้องน้ำก่อน ปล่อยทุกข์เบาเรียบร้อยแล้วค่อยออกมายืนดูอยู่ห่าง ๆ เพราะไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรดี ขณะที่พรรคพวกเลือกสินค้ากันอุตลุด พร้อมกับถามเจ้าของร้านแบบไม่เกรงใจว่า “ทำไมขายราคาต่ำอย่างนี้ ? สินค้ามีตำหนิหรือเปล่า ?” อีกฝ่ายก็ใจเย็นสมกับเป็นคนค้าคนขาย ตอบทุกคำถามแบบไม่รู้สึกรำคาญ อาตมาเดินวนแบบช้า ๆ ไปจนเจอมุมกระเป๋าเดินทาง เอ๊ะ...เข้าท่าแฮะ...

เป็นกระเป๋ายี่ห้อ Samsonite สารพัดขนาด มีทั้งแบบโพลิเมอร์แข็งขึ้นรูป และแบบผ้าใบหน้าตาดูแข็งแรงทีเดียว แต่ที่สะดุดตานั้นเป็นกระเป๋าเดินทางขนาดหิ้วติดตัวแบบผ้าใบ สีน้ำตาลเหมาะสมกับพระมาก พลิกดูป้ายราคาแล้วใบใหญ่อยู่ที่ ๒๙๕ ยูโร ใบเล็กหิ้วขึ้นเครื่องได้ราคา ๒๕๓ ยูโร “ผมว่าน่าใช้มากเลยนะ พระครูวิลาศฯ จะซื้อหรือ ?” ท่านเจ้าอาวาสวัดถ้ำสิงห์โตทองถาม อาตมาพิจารณาดูแล้ว ถ้าเราไม่หิ้วขึ้นเครื่องเอง เผลอฝากเข้าท้องเครื่องเมื่อไร ของราคาหมื่นกว่าบาทก็คงโดนโยนกระจายเหลือแค่ร้อยเดียวเป็นแน่แท้..!