[เถรี]

ถาม : หนูไปนั่งสมาธิ พอกายในออกไปข้างนอกแล้วหาจิตตัวเองไม่เจอ แล้วจะรวมอย่างไร ?
ตอบ : ให้ตั้งใจไว้ตั้งแต่ก่อนภาวนา

ถาม : กลับไปหนูก็ไปทบทวนการดูลมใหม่ เหมือนกับที่ผ่านมาไม่มีสติ และการหายใจผิด ก็เลยไปรื้อใหม่หมดเลย ?
ตอบ : รื้อใหม่หมด เริ่มต้นใหม่ ก็ลำบากหน่อย

ถาม : นั่งแล้ววูบเข้าไป เหมือนไปอยู่กลางบ้าน เข้าไปอยู่ข้างในโล่ง ๆ ?
ตอบ : เหมือนนั่งอยู่กลางบ้านโล่ง ๆ ตั้งใจกำหนดดูกำหนดรู้ไว้ ถ้าอะไรมากระทบเราจะรู้ว่ามาทางไหน จะได้ป้องกันได้ทัน ก็ทำถูกแล้วนี่หว่า..!

ถาม : หนูไม่เคยเป็นแบบนี้ค่ะ ?
ตอบ : เออ...ไม่เคยเป็น หัดเป็นเสียบ้าง ...(หัวเราะ)...

ถาม : นั่งไปเรื่อย ๆ เหมือนกับอยู่ได้ตลอด ไม่เจ็บไม่ปวด ไม่อยากออกไปข้างนอก ?
ตอบ : เฮ้ย ๆ..! กำหนดเวลาไว้ด้วย ไม่อยากออกข้างนอก เดี๋ยวผ่านไป ๓ วัน ๕ วัน คนอื่นจะเอาไปเผาซะก่อน

ถาม : พอนั่งไปเรื่อย ๆ ก็เห็นเยื่อใยของคนค่ะ พอเอาจิตไปจับก็หนัก เห็นว่าที่เรายังเป็นอยู่อย่างนี้ เพราะเราวิ่งไปจับมาเอง ?
ตอบ : คราวนี้ใช่เลย

ถาม : เขาก็อยู่ตรงนั้น แต่เราวิ่งไปจับมาเอง ?
ตอบ : เขาอยู่มาแบบนั้นนั่นแหละ เราดันทะลึ่งไปยุ่งกับเขาเอง วันก่อนก็บอกให้พระที่วัดทำแบบนี้ แต่พระที่วัดท่านบอกว่ายังทำไม่ได้ แค่ไม่ไปยุ่งกับกิเลสเท่านั้น ยากขนาดนั้นเลยหรือ ?