[เถรี]

"ฉะนั้น...สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น เราต้องหาประโยชน์ในด้านธรรมะให้ได้ หลักการสำคัญที่สุดก็คือ อะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เราต้องรักษาความผ่องใสของใจเอาไว้ให้ได้ อย่าได้หวั่นไหวไปกับสิ่งต่าง ๆ รอบข้าง อะไรที่ดีเกิดขึ้นกับเรา จิตใจก็อย่าฟูมากนัก อะไรที่ร้ายเกิดขึ้นกับเรา ก็อย่าห่อเหี่ยวแฟบฟุบมากจนเกินไป

การย้ายสถานที่ใหม่ก็ย่อมมีบุคคลที่สะดวกขึ้น ขณะเดียวกันก็ต้องมีบุคคลที่เดินทางลำบากขึ้น เพราะระยะทางไกลขึ้น เป็นต้น บุคคลที่อยู่ใกล้ก็ให้วางกำลังใจลักษณะที่ว่า เป็นโชคดี เป็นบุญใหญ่ของเราแล้ว ที่สามารถเดินทางไปปฏิบัติธรรมหรือไปทำบุญได้ง่ายขึ้น สะดวกขึ้น ส่วนบุคคลที่ไกล เดินทางลำบากขึ้น ต้องต่อรถหลายต่อ ก็ให้วางกำลังใจลักษณะที่ว่า ได้แสดงออกซึ่งความพากเพียรของเราที่จะก้าวเข้าไปหาความดี ที่จะไขว่คว้าหาความดี แม้ว่าจะลำบากเพียงใดเราก็ไม่ท้อถอย ถ้าอยู่ในลักษณะอย่างนี้จึงจะสมกับเป็นนักปฏิบัติ แต่ถ้ามัวไปตัดพ้อต่อว่า กอบโกยเอา รัก โลภ โกรธ หลง เข้ามาใส่ตัว ก็จะมีแต่โทษมากกว่าประโยชน์

ในวันสุดท้ายก็ขอตักเตือนพวกเราเอาไว้ว่า สิ่งใดก็ตามที่เกิดขึ้น สิ่งทั้งหลายเหล่านั้นเราต้องสรรหาประโยชน์มาให้ได้ และที่สำคัญที่สุด ก็คือ รักษาสภาพจิตของเราให้มั่นคง แน่วนิ่ง ไม่หวั่นไหว ไม่ยินดีและไม่ยินร้าย ถ้าทำอย่างนั้นได้โอกาสที่เราจะหลุดพ้นจากกองทุกข์นี้จึงจะมีขึ้นมาได้

ไปเปิดดูหนังสือสวดมนต์วัดท่าขนุนก็ได้ ปัพพชิตอภิณหปัจเวกขณะที่ว่า เราจักมีประการต่าง ๆ คือว่า เราจะพลัดพรากจากของรักของชอบใจเป็นธรรมดา ฯลฯ ไล่ไปเถอะ ครบ ๑๐ ข้อเมื่อไร ถ้ายังไม่บรรลุก็ให้ทบทวนใหม่"