[สุธรรม]

เรืออยู่หนใด..?

เมื่อสอบถามดูแล้ว “คุณเฉาก๊วย” บอกว่าปิดร้านตอนหนึ่งทุ่ม มัคคุเทศก์รูปหล่อจึงสรุปว่า ให้พวกเราลงเรือไปเที่ยวยังเกาะเวนิสกันก่อน ขากลับค่อยมาหาซื้อของที่ระลึกกัน พวกเราเพิ่งเดินตรงไปยังอาคารริมทะเล ก็สวนกับนักท่องเที่ยวกลุ่มใหญ่ “นมัสการค่ะ...สวัสดีครับ” แสดงว่าผู้หญิงคุ้นเคยกับพระมากกว่าผู้ชายจริง ๆ อาตมายกมือตอบรับการไหว้ สอบถามแล้วกลุ่มนี้เป็นนักท่องเที่ยวไทยที่เข้าเกาะไปตั้งแต่ตอนเช้า กำลังเดินทางกลับแผ่นดินใหญ่...

บอกลาคณะคนไทยแล้ว อาตมารีบเดินตามพรรคพวกไป ผ่านตัวอาคารริมทะเลที่ส่วนมากเป็นกระจก ที่มีทั้งร้านอาหารและสำนักงาน ผู้คนเต็มไปหมด ทั้งที่เป็นกลุ่มใหญ่ ทั้งที่แบกเป้มาเดี่ยวมาคู่ ทั้งที่กำลังเข้าไปและที่เดินสวนออกมา เมื่อไปทันกับคณะเห็นคุณโอ๋กำลังโทรศัพท์ติดต่อเรือ ส่วนคุณโอเล่พยายามต้อนพวกเราที่แยกย้ายกันหามุมถ่ายรูป ให้มาอยู่รวมกันเป็นกลุ่มก้อน แต่ดูแล้วไม่ประสบความสำเร็จ ไป “จับปูใส่กระด้ง” น่าจะง่ายกว่านะ...

อาตมาส่งกล้องให้กับพระครูปรีชา แล้วหันหลังให้รั้วขอช่วยถ่ายรูปคู่กับเรือเดินทะเลสองชั้นลำสวย แต่พอรับกล้องคืนมาแล้วกดภาพดู กลับเป็นภาพตัวเองกับรั้วและน้ำทะเลไปเสียนี่ เออ...ตูผิดเองที่ไม่บอกให้ชัดเจน “นิมนต์ทางนี้ค่ะ เรือมาแล้วค่ะ” เสียงดังฟังชัดของ “หญิงใหญ่” ดังแหวกลมทะเลมาแบบไม่ต้องพึ่งโทรโข่ง พระสงฆ์ทั้ง ๒๒ รูปนำโดยท่านอาจารย์คณบดี จึงชักแถวเหลืองอร่ามลงไปยังสะพานเทียบเรือ...