[เถรี]

"อาตมาไปนึกถึงเพื่อนร่วมรุ่นที่เรียนด้วยกันมา ตั้งแต่ระดับประกาศนียบัตร ปริญญาตรี ปริญญาโท ท่านหนึ่ง ก็คือพระครูใบฎีกาถาวร ถาวโร ตอนนี้ท่านไปสร้างสำนักสงฆ์ธรรมถาวรอยู่ที่จังหวัดลพบุรี ถึงเวลาท่านก็จะเอาซองมาแจกให้เพื่อนช่วยทำบุญให้ แต่คราวนี้ท่านแจกซองปีละหลายครั้ง พอสนิทสนมกันมาก ๆ เพื่อนบางคนก็ด่าเลย

พอยื่นซองมาให้ก็ “ไอ้ห่...ไม่รู้จักเอาไปให้ที่อื่นหรืออย่างไรวะ ? มีแต่มาเอาแต่กับพรรคพวกของตัวเองนี่แหละ” ปรากฏว่าพระครูใบฎีกาถาวรท่านไม่ใช่ประเภทด่าแล้วยุบ ท่านบอกว่า “ผมไม่ใช่พระครูเล็กนี่..!” อ้าว...ดันลากตูเข้าไปเกี่ยวข้องอีก ท่านบอกว่า “พระครูเล็กท่านหักร้างถางพง ทั้งหว่านทั้งไถมาตั้งแต่ชาติไหนก็ไม่รู้ มาถึงชาตินี้ท่านก็เก็บเกี่ยวได้แล้ว ไอ้ของผมเองนาก็ยังไม่มีเลย แล้วจะไปเอาจากใคร ? ก็ต้องมาเอาจากพวกเรานี่แหละ” นั่นแสดงว่าท่านรู้จริง แหม...พอเถียงเข้านี่เพื่อนอ้าปากไม่ขึ้นเลย

ส่วนใหญ่แล้วคนเราจะไปดูตรงผลรับ ไม่ได้ดูว่าก่อนหน้านั้นลำบากมาขนาดไหน อาตมาเตือนพระอยู่เสมอว่า คุณเห็นผมทำตัวสบาย ๆ กับญาติโยม รู้หรือเปล่าว่าก่อนที่ผมจะปล่อยตัวแบบนี้ได้ ผมต้องเข้มงวดกับตัวเองมากี่ปี ? กว่าที่จะมั่นใจตัวเองได้ว่า ขยับไปทางไหนศีลจะขาดหรือเปล่าก็รู้ตัวอยู่ นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้าคุณเริ่มต้นมาถึงก็ทำตัวสบายแบบผม นั่นคุณกำลังหาที่ตายกันตรงนั้นเลย...!"